مقدمه
کودکان در اولین سال زندگی خود مهارتهای زیادی می‌آموزند. از جمله این مهارت‌ها می‌توان به زمانی که شروع به راه رفتن می‌کنند، اشاره کرد. راه افتادن کودک نقطه عطف مهمی در زندگی او است. به معنای واقعی کلمه دوره زندگی کودک تغییر می‌کند. از این پس او به عنوان یک کودک نوپا تا رسیدن به مرحله بعدی زندگی خود، ادامه می‌دهد. به همین دلیل این نقطه، نقطه عطف زمانی است. و این نقطه زمانی مانند بسیاری از نقاط عطف دیگر، با سوالات زیادی همراه است. اولین و مهمترین نکته این است که چه زمانی نوزادان شروع به راه رفتن می‌کنند؟ این چیزی است که شما باید بدانید.
الیزابت زاهاری، فیزیوتراپیست اطفال در فیزیوتراپی کودکان در ادمونتون کانادا، در این رابطه می‌گوید: والدین اغلب فکر می‌کنند نوزادان باید بتوانند در 12 ماهگی به طور مستقل و بدون کمک دیگران راه بروند. اما بیشتر نوزادان بین 9 تا 18 ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند. کارل کامینگز، متخصص اطفال در مونترال با این نظر موافق است و می‌گوید: در عمل میانگین سنی برای راه رفتن مستقل و بدون کمک اکثر کودکان بین 13 تا 14 ماهگی است.
اولین قدم کودک تا راه رفتن کامل
زاهاری در رابطه با مدت زمان بین اولین قدم کودک تا راه رفتن کامل او می‌گوید: “در واقع هیچ پاسخ رسمی و قاطعی در این مورد وجود ندارد. شما باید بارها و بارها به کودک در راه رفتن کمک کنید. قبل از اینکه او بتواند بدون کمک راه برود، باید دست یک شخص یا دیوار را بگیرد یا از مبلمان بگیرد و این روند ممکن است تا چندین ماه طول بکشد.
پیشنهاد ما: نوزادان در چه مواقعی لبخند می‌زنند؟
نحوه یادگیری
برای اینکه نوزادان شروع به راه رفتن کنند، به قدرت، هماهنگی و تعادل نیاز دارند. این مهارت‌ها، مهارتهای نسبتا پیچیده‌ای هستند. زاهاری در این رابطه می‌گوید، عضلات شکم در این مهارت نقش مهمی دارند؛ زیرا به نوزادان کمک می‌کند تا عضلات بازو و پا را تقویت کنند که به نوبه خود به آن‌ها کمک می‌کند تا بنشینند، غلت بزنند،، چهار دست و پا بروند و در نهایت بایستند.
همچنین رشد کودک بر تعادل وی تأثیر می‌گذارد. زاهاری می‌گوید: نوزادانی که بسیار سنگین وزن هستند، مرکز ثقل آن‌ها در دوران کودکی زیر بغل آن‌ها است. با رشد این کودکان، مرکز ثقل به سمت باسن و لگن حرکت می‌کند. و این موضوع به آن‌ها این امکان را می‌دهد که به تعادل دست پیدا کنند.
مهارتهای عصبی و حرکتی، چگونگی کارکردن مغز و بدن با هم، نیز باید رشد کنند تا کودک بتواند حرکات خود را هماهنگ کند. زاهاری می‌گوید: وقتی همه این سیستم‌‌‌‌‌‌‌ها رشد کنند، آن‌ها آماده راه رفتن خواهند شد.
زاهاری می‌گوید: یکی دیگر از عواملی که می‌تواند بسیار مهم باشد، روحیه کودک است. وی می‌گوید: كودكانی كه به طور طبیعی محتاط تر هستند، دیرتر راه می‌روند؛ زیرا در چهار دست و پا رفتن بسیار احساس امنیت می‌كنند و ایستادن به آن‌ها احساس ناامنی می‌دهد.
معمولاً، در حدود 9 تا 11 ماهگی، کودک شروع به تلاش برای کشیدن بدن خود به حالت ایستاده با گرفتن چیزی مانند یک کاناپه یا تخت خواب می‌کند. او به سرعت می‌فهمد که چگونه بعد از ایستادن می‌تواند بنشیند. نگه داشتن یک تکه اسباب بازی هنگام ایستادن معمولاً حدود 10 تا 12 ماهگی اتفاق می‌افتد. پس از آن نشستن روی دو پا (چمباتمه زدن) و دوباره بین 12 تا 14 ماهگی به حالت ایستاده در می‌آیند. در این مرحله، آن‌ها یک یا دو قدم برمی‌دارند و کم کم به تنهایی شروع به راه رفتن می‌کنند.
کمک والدین
برخی از والدین می‌پرسند که ما بعنوان والدین کودک، چه کمکی می‌توانیم به آن‌ها بکنیم؟ بهتر است بدانید کودکان تا زمانی که توانایی و مهارت راه رفتن ندارند، راه نمی‌روند. کودکان به فرصت نیاز دارند. دستان آن‌ها را به حالت ایستاده نگه دارید و به سمت خودتان راه ببرید و آن‌ها را تشویق کنید .
روروک و واکر
روروک‌هایی که نوزادان در آن می‌ایستند و از پاهای خود برای فشار دادن استفاده می‌کنند، از سال 2004 در کانادا ممنوع شده، زیرا منجر به آسیب‌‌‌‌‌‌‌های بسیاری به کودکان شده است. به علاوه، به گفته متخصصان، این واکرها در واقع اجازه نمی‌دهند بچه‌‌‌‌‌‌‌ها راه رفتن را یاد بگیرند. زیرا به آن‌ها اجازه نمی‌دهند تعادل و مهارتهای لازم جهت راه رفتن مستقل و بدون کمک را یاد بگیرند.
پوشیدن کفش
متخصصین می‌گویند: پوشیدن کفش به بچه‌‌‌‌‌‌‌ها کمک نمی‌کند راه رفتن را یاد بگیرند. حتی بهتر است کودک گاهی اوقات پابرهنه راه برود زیرا به تعادل بیشتر او کمک می‌کند یا می‌تواند در خانه جوراب یا دمپایی بپوشد. هنگامی‌که در خارج از منزل هستید و نیاز به محافظت از آن پاهای کوچولو دارید، کفش‌‌‌‌‌‌‌هایی با اندازه مناسب و زیره‌‌‌‌‌‌‌های پلاستیکی انعطاف پذیر برای او انتخاب کنید.
دیر راه افتادن کودک
طبیعی است که والدین کودک خود را با بچه‌‌‌‌‌‌‌های دیگر هم سن آن‌ها مقایسه کنند و برای دیر راه افتادن او نگران شوند. اما بهتر است در چنین شرایطی با پزشک کودک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند رشد کلی کودک شما را ارزیابی کند. این ارزیابی شامل ارزیابی مهارتهای حرکتی، زبان و معاشرت است. اگر کودک شما 12 ماهه است و علاقه‌ای به چهار دست و پا رفتن یا بالا کشیدن خود ندارد، ممکن است پزشک بخواهد در این مورد بر روی او تحقیق کند. از طرف دیگر، اگر کودکی 15 ماهه است و هنوز به تنهایی نمی‌تواند راه برود اما نقاط مثبت دیگری مثلا چهار دست وپا رفتن دارد، معمولاً جای نگرانی نیست. کودکی که تا 18 ماهگی هنوز نتوانسته است راه رفتن را شروع کند، جای نگرانی دارد ولی زودتر از این زمان نه.
پزشک شما ممکن است شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع دهد، به خصوص اگر کودک شما به 18 ماهگی نزدیک‌تر شود. فیزیوتراپیست ممکن است موارد مختلفی را در کودک بررسی کند. از جمله کاهش انعطاف پذیری در یک طرف بدن، که می‌تواند نشانه‌ای از مسائل ارتوپدی یا موارد عصبی باشد. یا ممکن است سر کودک شما بزرگتر از حد متوسط باشد، به این معنی که برای یافتن تعادل ممکن است زمان بیشتری نیاز داشته باشد.
توانایی‌های کودک پس از به راه افتادن
بیشتر کودکان نوپا می‌توانند از روی صندلی‌‌‌‌‌‌‌ها بالا بروند. بدون کمک راه بروند. در حدود 18 ماهگی از طریق پله‌‌‌‌‌‌‌ها با کمک گرفتن، بالا بروند. در 24 ماهگی، اکثر بچه‌‌‌‌‌‌‌ها می‌توانند هنگام راه رفتن اسباب بازی را با خود بکشند یا حمل کنند. همچنین آن‌ها شروع به دویدن می‌کنند. با کمک از پله‌‌‌‌‌‌‌ها بالا و پایین می‌روند و می‌توانند بدون کمک به صندلی‌‌‌‌‌‌‌ها وارد و از آن خارج شوند.
[…] پیشنهاد ما: کودکان چه زمانی شروع به راه رفتن می‌کنند؟ […]