رفتار درست در مقابل خبرچینی و فضولی کودکان چیست؟ 

مقدمه

کودکان در طی دوره‌ای که در حال یادگیری و آموختن مسائل مختلف هستند، ممکن است به هر دلیلی یک رفتار اشتباه را فراگیرند. در چنین شرایطی مسئله مهم این است، که والدین رفتار درستی از خود نشان دهند، تا بدون آسیب زدن به کودک خود، آن رفتار نادرست کودک را اصلاح کنند. یکی از کارهای نادرستی که برخی از کودکان انجام می‌دهند، خبرچینی یا فضولی است. در مقابل این رفتار نادرست، شاید برخی از والدین در مورد رفتار و واکنش درست، اطلاعاتی نداشته باشند. به همین دلیل در این مقاله ما به توضیح در مورد فضولی و خبرچینی کودکان پرداخته‌ایم.

آیا کودک شما دوست دارد که خبرچینی کند؟ او دوست دارد خبرچینی خود را علاوه بر دوستان و خواهر و برادرهای خود، در مورد بزرگسالان نیز انجام دهد؟ این مطلب، مشاوره‌ای است، برای والدینی که دوست ندارند، فرزندشان خبر بیاورد و ببرد.

تجربه یک مادر

دنیا، یک کودک پرحرف است. کودکی شش ساله است، که از هیچ‌ گونه فضولی نسبت به برادر کوچک‌ترش، بچه‌های پارک و حتی بزرگسالانی که رفتار کاملی را از خود به نمایش نمی‌گذارند، دریغ نمی‌کند.
مادرش بهار بیان می‌کند: “او اصلا از کاری که می‌کند، شرمنده نیست. او هر چیزی را به همه می‌گوید، مهم نیست که کجا هستیم. چه در زمین بازی باشیم و چه در حال خرید کردن در بیرون باشیم، همه‌ی این موارد را به دیگران می‌گوید. اگر کسی کاری را انجام دهد، که نباید انجام می‌داد، من در مورد آن خواهم شنید. چرا که او به من خبر می‌دهد.”

دنیا در سنین بالاتر کمی ممکن است خبرچین باشد. با این حال اینکه کودکان در سنین او خبرچینی دوستان خود را بکنند، مسئله‌ی غیرمعمولی نیست.
دلایل دیگری نیز برای خبرچینی وجود دارد. برای مثال خواهر و برادهایی که در حال رشد با هم هستند، را در نظر بگیرید. بچه‌ی بزرگ‌تر، وقتی خبرچینی بچه‌ی کوچک خانواده را می‌کند، هدفش خبرچینی نیست. درواقع او بر اساس یک سری استدلال‌های اخلاقی‌ای که‌ دارد، وقتی می‌بیند بچه کوچک‌تر در حال انجام کار اشتباهی است، به والدین اطلاع می‌دهد. او به دلیل حالت بزرگانه‌ای که دارد و همچنین ادب کردن بچه‌ کوچک‌تر، این کار را کرده است.

تفکیک موقعیت‌ها

مطمئناً داشتن فرزندی که درباره هر چیز کوچک طوطی‌وار صحبت می‌کند، فوایدی دارد.
Paul McDonnell روانشناس کودک بیان می‌کند: “ما می‌خواهیم کودکان در صورت صدمه احتمالی به شخصی یا آسیب احتمالی به اموال، به ما اطلاع دهند. ما همچنین می‌خواهیم که فرزندان ما یاد بگیرند، که بعضی مواقع مداخله ضروری است. بسیاری از بچه‌ها قسمت‌هایی از زورگویی کودکان دیگر را از ترس اینکه برچسب ضدحال (spoilsport) را به او بزنند، به ما اطلاع نمی‌دهند.”
به طور مثال، برخی از بچه‌های یک مدرسه را که در حال شلوغ‌کاری در قسمتی از مدرسه هستند، تصور کنید. در چنین شرایطی، اگر کودک دیگری این شلوغ‌کاری را گزارش دهد، کودکان دیگر به او برچسب ضدحال را می‌زنند. این برچسب‌ها و القاب، احتمالا در برخی اوقات باعث می‌شود، که کودکان از گزارش دادن، منصرف شوند.

بنابراین، نکته‌ی مهم و کلیدی این است، که کودکان بدانند چه موقع بهتر است، که حرف بزنند و چه موقع بهتر است، سکوت کنند.
چالش والدین و معلمین در مورد آموزش به کودکان این است، که تفاوت بین برخی شرایط را برای کودک بازگو کنند. در واقع باید برای کودک توضیح دهند، که چه موقع باید حرف بزنند و چه موقع نیاز نیست، که حرف بزنند. باید به کودکان بیاموزید، که بین یک موقعیت اجتماعی در روابط بین خواهر و برادرها، دوستان و یا همسالان که می‌توانند مشکلات و مسائل را خودشان مدیریت و کنترل کنند، تفاوت قائل شوند، در مقابل وضعیتی که به اندازه‌ی کافی ضروری است، به یک بزرگسال بگویند.

تجربه یک مادر در تربیت دخترانش

سارا مادر دو فرزند است. او وقت خود را صرف صحبت در مورد فضولی و خبرچینی کودکان ، با دختر 7 ساله‌اش دنیا و دختر 4 ساله‌اش رها، می‌کند.

برای ما دو چیز با یکدیگر همپوشانی دارند. ما زیاد می‌شنویم که دنیا سه کلوچه برای میان وعده برداشته است. در صورتی که یک شخص فرد دیگری را اذیت کند یا کارهایش از روی عمد معنایی داشته باشد، بهتر است که به یک بزرگ‌تر این موارد را بگوییم. در واقع بیان چنین مسائلی مشکلی ندارد. همچنین من می‌خواهم، که دخترم در مورد مسائل مربوط به مدرسه نیز به من بگوید. مثلا اگر یک کودک در مدرسه غیرمنصفانه تنبیه شده است یا شخص دیگری خودش را اذیت می‌کند، به من بگویید.

اما در برخی موارد لازم نیست که کودک خبرچینی کند و همه چیز را به من بگوید. به طور مثال، در حالی که رها در حال رقص است، به طور تصادفی به دنیا برخورد می‌کند. همزمان که امیلی می‌چرخد، از دنیا به خاطر برخوردش معذرت‌خواهی می‌کند. بنابراین در چنین شرایطی نیاز نیست، که دنیا فضولی خواهر خود را بکند.

پیشنهاد ما: مطالعه مقاله راهکارهای عذرخواهی کردن کودکان.

توضیح معنای خبرچینی

هنگامی که در مورد اینگونه تفاوت‌ها با کودک خود صحبت می‌کنید، به آن‌ها بیاموزید، که خبرچینی به چه معنا است. به کودکان بگویید، فضولی کردن، به این معنا است که شما سعی دارید، کسی را به دردسر بیندازید. این در حالی است، که در برخی موارد کودک اصرار بر درست بودن حرف خود دارد، که به این معنی است، او سعی در کمک به وضعیت پیش آمده دارد، نه اینکه قصد خبرچینی یا فضولی کردن داشته باشد.

بهترین راهکار

بهترین راه برای رسیدگی به بچه‌های جوان پر حرف این است، که دلیل پر حرفی این دسته از کودکان در پشت سر دیگران، را بدانید.
والدین می‌توانند از فرزندانشان بپرسند:
“آیا در مورد کار سوزان، برای کمک به او یا صدمه زدن به او، به من می‌گویی؟”
پاسخ کودک شما در مقابل این سوال دو حالت دارد، که به صورت زیر، همراه با واکنش درست شما، بیان می‌شود.
اگر او گفت که می‌خواهد به سوزان کمک کند، ارزیابی کنید، که آیا واقعا نیازی به کمک است یا خیر. سپس ببینید در جهت کمک، چه کاری می‌توانید انجام دهید.
اما اگر او گفت که می‌خواهد، سوزان را اذیت کند، یا او را به دردسر بیندازد، فرصت خوبی است، که به فرزند خود یادآوری کنید، این کار درست و قابل قبول نیست.

سخن آخر

Goldman، برای کودکانی که مرتبا خبرچینی می‌کنند، نادیده گرفتن داستان‌هایی که می‌گویند، را پیشنهاد می‌کند. این روش برای کاهش این رفتار است. فقط محتاط باشید، که وقتی فرزندتان واقعا به کمک احتیاج دارد، از این استراتژی استفاده نمی‌کنید.