مقدمه
شاید با فهمیدن اینکه کودک شما کرم حلقوی دارد نگران و وحشت‌زده شوید. با این حال باید گفت که این مسئله آنقدر هم ترسناک و وحشتناک نیست. شاید به دلیل اسمی که این بیماری دارد تصور کنید که این بیماری به دلیل یک کرم ایجاد می‌شود. در حالی که اینطور نیست. در واقع به دلیل شکل ظاهری این عارضه است که به آن کرم حلقوی می‌گویند. این عارضه‌ی پوستی قابل درمان است. در این مطلب برای کمک به والدین عزیز به توضیح در مورد کرم حلقوی در کودکان پرداخته‌ایم.
کرم حلقوی
کرم حلقوی یک عفونت قارچی شایع است. این بیماری توسط قارچ‌هایی به نام درماتوفیت‌ها ایجاد می‌شود که از کراتین موجود در مو، ناخن و پوست مرده تغذیه می‌کنند. درماتوفیت‌ها در محیط‌های گرم و مرطوب رشد می‌کنند.
اصطلاح پزشکی برای کرم حلقوی “کچلی (tinea)” است. این بیماری می‌تواند بر بدن، پوست سر، کشاله ران یا پاها تاثیر بگذارد.
علائم
علائم کرم حلقوی بسته به محل قرارگیری متفاوت است. کرم حلقوی روی بدن به صورت تکه‌های دایره‌ای یا بیضی شکل پوسته پوسته با حاشیه‌های قرمز و برجسته ظاهر می‌شود. ممکن است خارش داشته باشد یا نداشته باشد. همچنین گاهی اوقات ملتهب می‌شود و می‌تواند دارای جوش‌های کوچک قابل مشاهده باشد.
پوست
کرم حلقوی روی پوست سر می‌تواند باعث ایجاد لکه‌های گرد همراه با پوسته شدن باشد. همچنین می‌تواند همراه با خارش یا به صورت نقاط سیاه، موهای شکسته یا ریزش مو باشد. موارد شدید می‌تواند به قارچ کچلی سر (kerion) تبدیل شود. قارچ کچلی سر یک توده ملتهب و چرکی است که گاهی با تب همراه است.
کشاله ران
کرم حلقوی کشاله ران، باسن و اندام تناسلی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در قسمت داخلی ران‌ها پخش می‌شود. به نظر شبیه کچلی است و می‌تواند همراه با خارش بسیاری باشد. گاهی اوقات به آن تینیا کروریس می‌گویند. چرا که در ورزشکاران و کسانی که زیاد عرق می‌کنند رایج است.
پا
کرم حلقوی روی پا که به نام پای ورزشکار نیز شناخته می‌شود، می‌تواند باعث ترک‌خوردگی، درد و خارش پوست شود. معمولا از بین انگشتان پا شروع می‌شود و می‌تواند در قسمت پا و ناخن گسترش یابد.
روش‌های ابتلا
کرم حلقوی بسیار مسری است و می‌تواند از روش‌های مختلفی به انسان منتقل شود.
- دست زدن به افراد آلوده یا حیوانات خانگی
- به اشتراک گذاشتن لباس‌های آلوده و وسایل شخصی
- راه رفتن با پای برهنه در حمام‌های عمومی و رختکن‌ها
- بازی یا راه رفتن در خاک یا ماسه آلوده
در حالی که هر کسی ممکن است به کرم حلقوی مبتلا شود، کودکان بیشتر مستعد ابتلا هستند. میشل پونتی (Michelle Ponti)، متخصص اطفال از لندن است. وی در این مورد می‌گوید: “این مسئله به این دلیل است که کودکان تماس فیزیکی بیشتری با یکدیگر دارند و تمایل دارند اشیاء شخصی خود را به اشتراک بگذارند.”
تشخیص
پزشک یا متخصص پوست می‌تواند با اطلاع از وضعیت بیمار و بررسی بثورات، کرم حلقوی را تشخیص دهد. با توجه به الگوی مشخصی که این عارضه دارد، معمولا تشخیص آن آسان است. با این حال گاهی اوقات می‌توان آن را با سایر بیماری‌های پوستی مانند اگزما، درماتیت آتوپیک یا عفونت باکتریایی مانند زرد زخم اشتباه گرفت. برای آشنایی هر چه بیشتر با انواع بثورات پوستی در کودکان پیشنهاد می‌کنیم مقاله انواع راش پوستی در کودکان را از سایت بهترین مادر مطالعه کنید.
متخصص پونتی در این مورد می‌گوید: “اگر بخواهید بدانید که علت اصلی راش چیست، باید آن را در آزمایشگاه تست کنید. در واقع باید کمی پوست را خراش داده و آن را برای شناسایی به آزمایشگاه ارسال کنید. با این حال برای مسئله‌ی رایج و آشنایی مانند کرم حلقوی، ما اغلب این کار را انجام نمی‌دهیم.”
درمان
اگر شما یا فرزندتان به کرم حلقوی مبتلا هستید، پزشک یک کرم ضد قارچ توصیه می‌کند. این کرم معمولا موثر است. اما چندین هفته طول می‌کشد تا تاثیر بگذارد. اگر بثورات شدید باشد یا روی پوست سر قرار گرفته باشد، ممکن است یک داروی خوراکی تجویز شود.
کرم حلقوی تا زمانی که ناپدید نشود مسری است، بنابراین از لمس یا خارش ناحیه عفونی خودداری کنید. چرا که می‌تواند به سرعت به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند. منطقه راش باید تمیز و خشک نگه داشته شود، چرا که رطوبت می‌تواند باعث گسترش آن شود. اگر حیوانات خانگی دارید، آن‌ها را توسط دامپزشک معاینه کنید. حیوانات ممکن است بدون اینکه شما از آن اطلاع داشته باشید به کرم حلقوی مبتلا شوند.
پیشگیری
چگونه می‌توان از ابتلای کودک به کرم حلقوی پیشگیری کرد؟
بهترین راه برای جلوگیری از ابتلای کودک به کرم حلقوی، تشویق به رعایت بهداشت و رعایت نکات احتیاطی در اطراف حیوانات خانگی است. همواره سعی کنید پوست را تمیز و خشک نگه دارید. افراد آلوده یا حیوانات خانگی آلوده را لمس نکنید. در صورت دست زدن به حیوانات خانگی حتما دست‌ها را بشویید. اگر حیوانات خانگی کرم حلقوی دارند، آن‌ها را درمان کنید و خانه را کاملا ضدعفونی کنید. همچنین از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند لباس، حوله، شانه و کلاه خودداری کنید. در دوش‌های عمومی، استخرها و رختکن‌ها کفش یا دمپایی بپوشید.
