همه‌ی آن چیز که باید در مورد نوزادان نارس دیررس بدانید! 

مقدمه

نوزادانی که بین هفته‌های 37 تا 42 بارداری متولد می‌شوند، ترم کامل نامیده می‌شوند. در صورتی که نوزادی بین هفته 34 بارداری تا 36 هفته کامل بارداری متولد شود، نوزاد نارس دیررس (late preterm) نامیده می‌شود. در این شرایط ممکن است نوزاد شبیه نوزادی باشد که در موعد مقرر به دنیا آمده است. با این حال هنوز به بلوغ کامل نرسیده است و ممکن است از بسیاری جهات مشکل داشته باشد. در این مطلب برای کسب اطلاعات در این زمینه به توضیح در مورد نوزادان نارس دیررس پرداخته‌ایم.

نوزاد نارس دیررس

بر اساس جدیدترین داده‌های بنیاد نوزادان نارس کانادا، نرخ زایمان زودرس در کانادا هشت درصد است. از این زایمان‌های زودرس، 85 درصد به عنوان نارس دیررس طبقه‌بندی می‌شوند که بین هفته‌های 34 تا پایان 36 بارداری اتفاق می‌افتد.

دب فریزر (Deb Fraser) دانشیار دانشکده رشته‌های بهداشت و یک پرستار حرفه‌ای در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) است. وی در این مورد می‌گوید: “در بیشتر موارد علت اینکه مادر زود زایمان می‌کند، ناشناخته است. در واقع اینطور نیست که والدین کاری را انجام داده باشند که نباید انجام می‌دادند که منجر به تولد زودهنگام نوزادشان شود. من فکر می‌کنم در بسیاری از موارد، نوزادانی که دیرتر از موعد نارس به دنیا می‌آیند به این دلیل است که ما توانسته‌ایم به مادر کمک کنیم تا نوزاد را مدت بیشتری در رحم نگه دارد. بنابراین واقعا باید به خانواده‌ها تبریک گفت که بارداری را مدیریت کرده‌اند و می‌توانند نوزاد را حتی برای چند روز اضافی در رحم نگه دارند، چرا که این می‌تواند واقعا مهم باشد.”

زایمان

اغلب اندازه و وزن این گروه از نوزادان مانند نوزاد ترم کامل است، با این حال نوزادان می‌توانند در معرض خطر بیشتری برای مشکلات سلامتی باشند. فریزر در این مورد توضیح می‌دهد: “بسیاری از نوزادان در بدو تولد به میزانی خوب هستند که می‌توانند با مادر خود تماس پوست به پوست داشته باشند و ما نیازی به انجام کار اضافی نداریم. با این حال در سایر موارد، به خصوص اگر مشکلات تنفسی داشته باشند، ممکن است در همان ابتدا به مراقبت بیشتری نیاز داشته باشند. اگر نوزاد به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان منتقل می‌شود، به طور قطع برای نظارت و حمایت بیشتر است تا مطمئن شوندکه وضعیت کودک خوب است.”

مشکلات

Fraser در این مورد می‌گوید: “یکی از مهم‌ترین مواردی که خانواده‌ها باید بدانند این است که کودک آن‌ها ممکن است تقریبا به اندازه یک نوزاد ترم کامل باشد، اما هنوز لزوما بالغ نیست. من همیشه به مادران در این مورد می‌گویم که چند مورد در رابطه با نوزاد قبل از اینکه از بیمارستان مرخص شود باید بررسی شود. مورد اول داشتن دمای ثابت است. مسئله‌ی بعدی عدم نداشتن زردی و نیاز به نوردرمانی است. مورد سوم در مورد تغذیه نوزاد است که باید بتواند خوب غذا بخورد. اغلب مورد سوم یعنی تغذیه نوزاد است که باعث می‌شود نوزاد مدت بیشتری در بیمارستان نگه داشته شود.”

نوزادان نارس دیررس ممکن است در زمینه‌های مختلفی با مشکلاتی روبرو شوند. در ادامه در مورد این مشکلات توضیحاتی داده شده است.

مشکلات تنفسی

نوزادانی که بین 34 تا پایان هفته 36 بارداری به دنیا می‌آیند ممکن است به دلیل عملکرد نابالغ ریه با مشکلات تنفسی مواجه شوند. نوزادان نارس در هنگام تولد بیشتر مستعد ابتلا به ناراحتی‌های مرتبط با تنفس هستند. بنابراین ممکن است به اکسیژن‌درمانی یا کمک‌های دیگر نیاز داشته باشند.

ناپایداری دما

ذخایر چربی مورد نیاز به عنوان عایق بدن و جهت تولید گرما تا زمانی که نوزادان نارس دیررس به دنیا می‌آیند به طور کامل رشد نمی‌کنند. در واقع به این معنا که این گروه از نوزادان قادر به حفظ گرما نیستند، بنابراین احتمال بیشتری دارد که نوسانات درمای بدن را تجربه کنند. تماس پوست به پوست می‌تواند به تنظیم دمای کودک شما کمک کند.

زردی

زردی ناشی از تجمع بیلی‌روبین، ماده زرد رنگ که با تجزیه گلبول‌های قرمز ایجاد می‌شود، است. انجمن اطفال کانادا تخمین می‌زند که 60 درصد از نوزادان ترم کامل به زردی مبتلا می‌شوند. با این حال برای نوزادان نارس دیررس، علائم زردی ممکن است بلافاصله ظاهر نشود. فریزر در این مورد می‌گوید: “در نوزادانی که زودرس هستند، زردی کمی دیرتر از نوزادانی که در ترم کامل متولد می‌شوند به اوج خود می‌رسد. این به این دلیل است که نوزادان دیررس در شروع تغذیه با تاخیر مواجه می شوند و ممکن است مقادیر کمتری شیر مصرف کنند که خطر زردی را افزایش می‌دهد.

 کبد آن‌ها که برای فیلتر کردن بیلی‌روبین از جریان خون است، ممکن است کمتر بالغ باشد. بیشتر نوزادان به درمان دیگری غیر از افزایش شیردهی نیاز ندارند، اما برخی ممکن است برای کمک به تجزیه بیلی‌روبین اضافی نیاز به نوردرمانی (سبک) داشته باشند.

مشکلات تغذیه و قند خون پایین

فریزر می‌گوید: “کودک شما ممکن است بزرگ، سالم و پر جنب‌وجوش باشد. با این حال خواب‌آلود است و خوب غذا نمی‌خورد و درک این موضوع برای خانواده‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز و ناامیدکننده باشد. وقتی نوزادان خوب تغذیه نمی‌کنند، ممکن است سطح گلوکز را کاهش دهند که باعث بی‌حالی و حتی مشکلات بیشتر در تغذیه می‌شود. در برخی موارد، نوزادان ممکن است به کالری اضافی برای کمک به رشد نیاز داشته باشند. ممکن است از مادران خواسته شود که شیر خود را پمپ کرده و نوزادان خود را از طریق لوله تغذیه کنند تا زمانی که به اندازه کافی قوی شوند تا بتوانند شیر بخورند. برخی از نوزادان نیز ممکن است توانایی هماهنگ کردن رفلکس‌های مکیدن و بلع مورد نیاز برای تغذیه را نداشته باشند. اگر کودک شما مشکلی دارد، از مشاور شیردهی بیمارستان یا پرستار بهداشت عمومی کمک بخواهید.

پیشنهاد ما: مطالعه مقاله‌ی رشد نوزادن نارس.

آوردن نوزاد به خانه

فریزر می‌گوید: “ممکن است تا زمانی که نوزاد شما به هفته 36 یا بیشتر برسد طول بکشد تا نوزادان زودرس آماده ترخیص شوند.” به عنوان والدین یک نوزاد نارس دیررس، کارهای مهمی برای آماده شدن برای بازگشت نوزاد به خانه دارید. چرا که باید یاد بگیرید که چگونه نیازهای ویژه نوزاد خود را برآورده کنید.

سوالاتی که ممکن است بخواهید بپرسید عبارتند از:

اگر نوزاد من زردی داشته باشد، چه کاری باید انجام بدهم؟
چگونه متوجه شوم که کودک من به اندازه‌ی کافی غذا می‌خورد؟
چگونه باید به نوزاد لباس بپوشانم تا مطمئن شوم که در دمای مناسب قرار دارد؟
آیا می‌توانم نوزاد خود را بدون نگرانی به بیرون ببرم؟ و آیا مشکلی ندارد اگر افرادی زیادی در کنار او باشند؟

سخن آخر

ممکن است برای اولین بار پس از آوردن نوزاد به خانه، همه چیز همچنان خسته‌کننده باشد. با این حال فریزر تاکید می‌کند که صبر کردن و فرصت دادن نکته‌ی کلیدی در این شرایط است. برای شناختن کودک خود وقت بگذارید و به یاد داشته باشید که او هنوز در حال رشد است. هنگامی که نوزاد شما به بلوغ می‌رسد، مانند هر نوزاد دیگری، قوی و نیرومند خواهد بود. نوزاد شما فقط کمی زمان اضافی و صبر نیاز دارد تا زمانی که رشد خود را به سایر همسالان خود برساند و بتواند ادامه‌ی زندگی را مانند کودکان دیگر پیشرفت و رشد کند. در این مسیر به خود و قضاوت‌های خود اعتماد کنید و بدانید که چه زمانی و در چه شرایطی باید با پزشک برای کمک تماس بگیرید.