معرفی شش روش آموزش خواب به نوزاد 

نوزادان وقتی به دنیا می‌آیند، تا مدتی معمولا در خواب مشکل ندارند. اما پس از چند ماه، مشکلات مربوط به خواب آن‌ها شروع می‌شود. بنابراین آموزش خواب به نوزاد گاهی اوقات نیاز است. این مشکلات مادر و پدر و پرستار را عاصی می‌کنند. برخی از آن‌ها چندین بار در شب بیدار می شوند در طول روز زیاد می‌خوابند یا اینکه اصلا نمی خوابند و دائم گریه می‌کنند.

تجربه یک مادر از خواب کودک

یکی از مادران درباره خواب فرزند خود می‌گوید، فرزندم لورا در چند ماه اول زندگی در طول روز چرت‌های منظمی داشت. در عصر هم لازم بود فقط یک شیشه شیر به او بدهیم تا بخوابد و مدتی را استراحت کند. شب ها هم راحت میخوابید و فقط یکبار در شب برای شیرخوردن بیدار می‌شد.

اما پس از اینکه سه ماه و نیم شد، روال خواب او به هم ریخت. مادرش درباره لورا به یاد می‌آورد که در آن زمان وقتی به او شیر می‌داد، بعد از اتمام شیر دادن به راحتی خواب نمی‌رفت.

زمانی هم که بالاخره می خوابید، پس از ۳۰ دقیقه دوباره بیدار می شد. بنابراین مادر دوباره مجبور به تکان دادن او و لالایی خواندن برایش می شد.

اما باز هم این روند تکراری می‌شد. به شکلی که گاهی اوقات تمام طول شب لازم بود که مادر بیدار باشد و او را تکان بدهد و برایش لالایی بخواند و پستانک را در دهانش قرار دهد.

پس از مدتی وقتی فرزندشان بزرگتر شد، تصمیم گرفتند با یک مشاور خواب صحبت کنند و از او مشورت بگیرند. آن‌ها پس از مشورت با مشاور خواب متوجه شدند که نیاز است به فرزندشان آموزش خواب بدهند؛ چیزی که اصلاً به ذهنشان نمی‌رسید.

اجازه دادن به کودک برای آرام کردن خود

آلانا مک گین، یک مشاور خواب حرفه‌ای در کانادا است که درباره آموزش خواب، توضیحات زیادی را ارائه داده است. وی در این باره می گوید: “آموزش خواب عبارتی پربار است. این عبارت اغلب مترادف با اجازه دادن به کودک برای آرام کردن خود استفاده می‌شود، اما این تمام ماجرا نیست.”

وی اینگونه توضیح می‌دهد: “آموزش خواب کودک به این معنی است که به او آموزش دهید خودش بتواند به طور مستقل بخوابد. یعنی نیازی به اینکه شما او را تکان دهید یا به او شیر بدهید یا برایش لالایی بخوانید یا پستانک به دهنش بدهید تا به خواب برود، وجود نداشته باشد. زیرا هر وسیله ای که به او کمک می کند تا بخوابد همان دلیلی است که کودک نیمه شب به خاطرش بیدار می‌شود. برخی افراد می‌گویند چنین موضوعی به معنی بی‌رحمی و بی‌مهری والدین است. کسانی که طرفدار تغذیه با شیر مادر هستند نیز در این مورد می‌گویند این عادی است که در نیمه شب چندین بار کودک برای شیر خوردن از خواب بیدار شود و مادر باید هر بار این کار را انجام دهد.”

اما تحقیقاتی که اخیراً بر روی خواب نوزادان انجام شده نشان می‌دهد که حداقل پس از شش ماهگی نوزاد، آموزش خواب به او و تمرین خواب، خواب نوزاد را بهبود می‌بخشد و منجر به افزایش سطح اضطراب در او نمی‌گردد. یعنی شاید کودک برای خوابیدن گاهی اوقات گریه کند. اما این موضوع آسیبی به او نمی‌رساند و در نهایت منجر به خواب بهتر برای او می‌شود.

آیا گریه کودک در حین آموزش خواب به او آسیب می‌زند؟

مایکل دیکینسون، متخصص اطفال و رئیس انجمن اطفال کانادا، به والدین توصیه می کند که به غریزه خود اعتماد کنند.

وی در این باره می‌گوید فکر نمی‌کنم تحقیقاتی وجود داشته باشد که نشان دهد چنین کاری برای نوزاد آسیب‌دهنده است. به نظر من والدین به کودکشان اجازه دهند که گریه کنند؛ اما به صورت منطقی.

من فکر می‌کنم که منطق ما می‌گوید بیشتر از ۵ تا ۱۰ دقیقه نگذاریم کودک گریه کند و کمتر از این زمان مشکلی در پی نخواهد داشت.

البته ممکن است برخی والدین بگویند فرزند من با همین راهکاری که در حال حاضر ما انجام می‌دهیم به خوبی به خواب می‌رود و نیاز به برنامه آموزش خواب نداریم؛ درست است حق با شماست. اما ما می‌گوییم که اگر نوزاد خودش بتواند به خواب برود این یک مهارت ضروری زندگی برای او است. از نظر رشدی برای کودک مناسب است و اگر شما به کودکتان تمرین خواب بدهید و به او آموزش دهید که چگونه بخوابد میزان گریه او را در طولانی مدت کاهش خواهید داد.

بخوانید: چگونه کودکان را وادار کنیم تا تمام شب در تخت خود بمانند؟

برای تمرین خواب چه سنی مناسب است؟

 اکثر مشاوران و مربیان خواب در این مورد می‌گویند، سنی که نوزاد برای آموزش خواب آماده است، به رشد او بستگی دارد. اما معمولاً بین ۴ تا ۶ ماهگی این کار را بهتر است انجام دهید.

در چهار تا شش ماهگی نوزاد، هم نوزادان از نظر رشدی آماده هستند و هم اینکه تا اینجای کار فقط با شیر مادر را خوردن و تکان دادن مادر به خواب رفته‌اند و عادت به اینکه تنها بخوابند، ندارند.

تداخل رگراسیون خواب و آموزش خواب به نوزاد در 4 ماهگی او

حدود چهار ماهگی نوزاد شما با یک اصطلاح جدید در خواب نوزادان روبرو می‌شوید که رگرسیون خواب نام دارد. رگرسیون به عنوان یک اختلال در الگوی خواب نوزاد شناخته می‌شود. به دلیل اینکه در حدود ۴ماهگی، نوزاد به غیر از شیر مادر مواد غذایی دیگر هم استفاده می کند، معمولاً دوره خوابش طولانی‌تر می‌شود یا تغییرات دیگر در چرخه خواب ایجاد می گردد. به همین دلیل هم این زمان چهار ماهگی بهترین زمان برای این است که خواب مستقل را به کودک آموزش دهید. البته برخی از والدین صبر می‌کنند تا این رگرسیون حل شود سپس آموزش خواب را انجام می‌دهند؛ اما انجام دادن هر دو به صورت همزمان هیچ مشکلی ندارد.

آموزش خواب به نوزاد پس از 6 ماهگی او

برخی والدین می‌گویند که نوزاد ما بیشتر از ۶ ماه دارد به همین دلیل ممکن است برای آموزش خواب به او دیر شده باشد، در حالی که ما در پاسخ به این والدین می‌گوییم هیچ زمانی برای آموزش عادات خوب خواب و آموزش خواب مستقل به کودک دیر نیست و نگران این موضوع نباشید.

نه ماهگی هم سن خوبی برای آموزش خواب است. زیرا دیگر نوزادان در این سن نیاز به تغذیه شبانه ندارند و درک خوبی هم از حرف‌های شما خواهند داشت

اما چیزی که بین آموزش خواب کودک به ۴ ماهه و آموزش خواب به کودک 9 ماهه تفاوت دارد، این است که شما باید از روش متفاوتی استفاده کنید.

برای کودک ۵ ماهه روشی موثر است و برای کودک یک‌ساله یک روش دیگر.

آموزش خواب قبل از 4 ماهگی نوزاد

قبل از ۴ ماهگی نوزاد، به هیچ وجه تمرین خواب به نوزاد ندهید. زیرا نوزاد در ۴ ماه اول باید در طول شب چندین بار برای شیرخوردن بیدار شود و مادر هر بار باید این کار را برای او انجام دهد. با اینکه برخی از متخصصان می‌گویند که نوزاد چهار ماهه، از نظر بیولوژیکی می‌تواند شب را بدون شیر خوردن بگذراند، اما احتمالا هیچ روشی برای دادن این عادت به کودک موثر نباشد و همچنان نوزاد شب برای شیر خوردن بیدار شود. از آنجایی که هر موقعیتی متفاوت است، توصیه می کنیم قبل از جلوگیری از شیر خوردن نوزاد در شب با پزشک خود مشورت کنید.

قبل از شروع آموزش خواب به نوزاد

برای خوب پیش رفتن برنامه آموزش خواب نوزاد شما حتی قبل از اینکه شروع به این کار کنید هم باید در مورد مسائل مختلفی فکر کنید.

مثلاً یک ساعت را پیدا کنید که واقعا می‌خواهید کودک هر شب در همان ساعت بخوابد و خللی در آن ایجاد نمی‌کنید.

بهتر است قبل از ۴ ماهگی مثلاً حدود دو یا سه ماهگی به این فکر بیفتید و در مورد مسائل مختلف آموزش خواب نوزاد فکر کنید.

بهترین ساعت برای خواب آن‌ها ساعت 7 یا شب است، حتی اگر باعث شود گاهی اوقات کودک بی‌قراری کند.

حواستان باشد که قبل از اینکه بخوابد باید به اندازه کافی بیدار باشد؛ زیرا اگر هنوز خیلی خسته نشده باشد خواب آرامی نخواهد داشت.

برای قبل از خوابِ کودک، باید یک سری برنامه‌های آرامش بخش در نظر داشته باشید؛ مثلا ماساژ بدن یا لباس خواب تن او کردن یا داستان خواندن برای او یا آهنگ گذاشتن برای او و غیره … .

همچنین سعی کنید کودک را در طول روز برای فعالیت‌های مختلف به حرکت وادارید. کودک در تمام طول روز در حال دراز کشیدن نباشد. زیرا به اندازه کافی خسته نمی‌شود که شب بتواند طولانی‌مدت بخوابد.

دوره‌های بیداری روزانه‌ی نوزاد باید همراه با فعالیت و تحرک باشد.

هنگامی که به تمام مسائل جانبی آموزش خواب کودک فکر کردید و تمام چیزهای لازم را تهیه و آماده کردید، با ۶ روشی که ما در ادامه به شما آموزش خواهیم داد، به کودک خود اجازه دهید که یاد بگیرد چگونه خودش به طور مستقل و بدون نیاز به کمک شما بخوابد.

روش اول:بررسی و آرام کردن (Check and console)

روش آموزش خواب بررسی و آرام کردن نوزاد (Check and console)، با نام‌های دیگری نیز شناخته می‌شود. برخی از این نام‌ها عبارتند از:

• روش دکتر فِربِر (Ferber method)
• مِتُد ناپدید شدن تدریجی (graduated extinction)
• روش انتظار پیش رونده (progressive waiting)
• متد فاصله (interval method)

این روش انواع مختلفی دارد، اما اصول کلی آن بین تمامی انواع آموزش‌ها یکسان است.

اصل کلی این روش، به این شکل است که پس از قرار دادن نوزاد در تخت‌خواب، در فواصل زمانی از پیش تعیین شده، وضعیت او را بررسی می‌کنید، اما هرگز به او شیر نمی‌دهید او را تکان می‌دهید و از پستانک برای او استفاده نمی‌کنید. زیرا قرار است خودش به خواب برود نه اینکه شما او را بخوابانید.

یک نکته مهم را در مورد این روش‌ برای آموزش خواب به نوزاد در نظر بگیرید و آن هم این که متخصصان این روش را بیشتر برای نوزادان بزرگ‌تر از ۷ ماه در نظر می‌گیرند. زیرا نوزادان کوچک‌تر از ۷ ماه به حضور دائمی مادر یا پدر در کنار خود نیاز دارند تا بتوانند اطمینان پیدا کنند که تنها نیستند.

اما برای کودکان هفت ماهه و بزرگ‌تر از هفت ماهه، نحوه انجام این روش به این صورت است که:

نحوه انجام این روش

شما روتین خواب را برای او انجام می‌دهید، سپس او را در گهواره یا تخت قرار می‌دهید و اتاق را ترک می‌کنید. پس از مدت زمان تعیین شده از قبل مثلاً یک یا دو دقیقه، به کنار او برمی‌گردید. با حرف زدن آرام با او مانند اینکه “خیلی دوست دارم” یا “خوب بخوابی” و نوازش‌های آرام به او اطمینان بدهید که در کنار او هستید. البته سعی کنید تا حد امکان او را در آغوش نگیرید و از جایش بلند نکنید. تا او به جایی که برای خواب قرار گرفته است، عادت کند.

پس از اینکه کودک را بررسی کردید، دوباره اتاق را ترک کنید. مدت زمانی که این بار خارج از اتاق هستید را افزایش دهید و سپس به اتاق برگردید و او را بررسی کنید. این کار را ادامه دهید و مدت زمان نبودنتان را نیز در آخرین مرحله به ۱۰ تا ۱۵ دقیقه افزایش دهید و تا زمانی که کودک خوابید به این کار ادامه دهید.

اگر کودک در نیمه شب بیدار شد، باز هم همین روند را انجام دهید تا دوباره به خواب برود.

این امکان وجود دارد که حتی بیش از یک هفته طول بکشد تا کودک خوابیدن مستقل را بیاموزد و خودش به تنهایی بخوابد و در تمام طول شب نیز خواب‌اش را ادامه دهد. اما شما هر شب شاهد پیشرفت او خواهید بود.

ثبت گزارش

پیشنهاد می‌کنیم، هر آنچه که مشاهده می‌کنید را بر روی یک برگه ثبت کنید تا از این مشاهدات خود متوجه پیشرفت او شوید.

در این میان ممکن است خودتان هم به تکنیک‌های موثرتری دست یابید. برای مثال برخی از والدین می‌گویند وقتی کلاً او را در تخت می‌گذاریم و می‌رویم و دیگر برنمی‌گردیم راحت‌تر به خواب می‌رود تا اینکه هر چند دقیقه به او سر بزنیم.

با توجه به رشد کودک از کودکی به کودک دیگر، این موضوع متفاوت خواهد بود که بر اساس گزارشات خود می‌توانید این متد را کمی تغییر دهید.

روش دوم آموزش خواب به نوزاد: مِتُدِ گریه تا خواب (CIO)

ایده‌ای که در پشت این روش وجود دارد این است که والدین در مقابل گریه کودک مقاومت کنند و با عدم پاسخگویی به او، منتظر بمانند تا خوابش ببرد.

نحوه انجام این روش

همانند روش بررسی و آرام کردن، روتین قبل از خواب را انجام دهید. سپس او را در گهواره قرار دهید، شب بخیر بگویید و از اتاق خارج شوید. اما دیگر برای بررسی‌های مدت‌دار به او سر نزنید.

کودک احتمالا گریه می‌کند و شما باید صبر کنید تا خودش بخوابد بدون اینکه به او سر بزنید. این روش یکی از چالشی‌ترین و بحث‌برانگیزترین روش‌های آموزش خواب به کودک است. در بین متخصصان نیز در مورد آنچه که باید انجام دهید اختلاف نظر وجود دارد. در کل بگوییم که نحوه انجام این روش و موفقیت در آن، بستگی به این دارد که کودک شما در چه مرحله‌ای از رشد قرار دارد و همچنین اینکه چه چیزی برای والدین مفید است و چقدر تحمل دارند.

برای مثال، آلانا مک گین، یک مشاور خواب حرفه‌ای در کانادا پیشنهاد می‌کند که نوزادتان را تا صبح در اتاق رها کنید، مگر اینکه از قبل تعیین کرده باشید که او هنوز در شب به شیر خوردن نیاز دارد.

در این روش، شب اول ممکن است بسیار سخت بگذرد. زیرا احتمالا کودک هر ساعت بیدار شود و گریه کند.

پاملا میتلمن، روانشناسی در  مونترال کانادا در این باره می‌گوید، والدین قبل از اینکه کاملا او را تنها بگذارند، صبر کنند تا یکی دوبار بیدار شوند و منتظر بمانند تا بخوابد بدون اینکه سمت او بروند. سپس می توانند به اتاق خودشان بروند و پس از آن اگر کودک باز هم بیدار شد، والدین می‌توانند مطمئن باشند که باز هم خوابش می‌برد.

البته میتلمن معتقد است که اگر خواستید اشکالی ندارد که دوباره به اتاق او برگردید، چند دقیقه به کودک خود آرامش دهید و سپس دوباره او را ترک کنید. همچنین میتلمن از برنامه ریزی برای تغذیه منظم شبانه در صورتی که کودک شما هنوز به شیر خوردن شبانه نیاز دارد، پشتیبانی می کند.

تردید در والدین

معمولا پدر و مادر در انتخاب این روش برای آموزش خواب به نوزاد، تردید دارند. زیرا آن‌ها هم فکر می کنند که کودکشان از شدت گریه اذیت می‌شود و هم اینکه خودشان تحمل گریه نوزاد تا خواب را ندارند و دوست دارند مدام به او سر بزنند.

مک گین هم این نگرانی و وضعیت را انکار نمی‌کند و می‌گوید طبیعی است که چنین احساسی وجود داشته باشد.

اما طبق نظر مک گین، درست است که در شب‌های اول گریه نوزاد زیاد است، اما کوتاه مدت است. ممکن است دو تا سه شب زیاد گریه کند، اما هر شب، این میزان گریه کمتر و کمتر می شود. او می‌گوید تا سه یا چهار شب با این روش باید بهبود قابل توجهی را مشاهده کنید.

اما در ادامه اضافه می‌کند که مهم است که حداقل یک هفته این روش را برای آموزش خواب امتحان کنید، قبل از اینکه تشخیص دهید که این روش موثر نیست.  

روش سوم: روش صندلی (Chair method)

یکی دیگر از روش‌های آموزش خواب به کودک روش صندلی است. این روش هم مانند روش قبلی یکی از روش‌های چالش برانگیز و بحث برانگیز است. در این روش، باز هم مانند دو روش قبلی مادر یا پدر روتین‌های قبل از خواب را برای کودک انجام می‌دهد، سپس او را در گهواره یا تخت قرار می‌دهد و بر روی یک صندلی در کنار تخت کودک می‌نشیند. مادر یا پدر که بر روی صندلی نشسته است، در این روش هم اگر کودک گریه کرد او را بلند نمی‌کند و فقط مراقب او خواهند بود.

شب بعد باز هم همین کار را انجام می‌دهند، فقط صندلی را کمی دورتر از تخت قرار می‌دهند. هر بار صندلی را دور و دورتر می‌کند تا زمانی که کاملا از اتاق خارج شود و کودک در اتاق تنها بماند و به تنهایی به خواب برود.

برخی کارشناسان این روش را پیشنهاد نمی‌کنند. زیرا آن‌ها می‌گویند اینکه کودک گریه کند و پدر یا مادرش حضور داشته باشند و به او کمک نکنند، ممکن است باعث برخی مشکلات در کودک شود و حتی باعث شود کودک دیگر خودش هم نتواند خودش را آرام کند.

این یک روش آموزش خواب بسیار تدریجی است. مک گین به مراجعان خود یک برنامه دو هفته ای برای اجرا می دهد. همچنین این متد آموزش خواب به کودک، نیاز به نظم و انضباط زیادی از طرف والدین دارد.

بر طق اصول این روش، هر بار که کودک از خواب در نیمه شب بیدار شد، والد باید بر روی صندلی در همانجا بنشیند.

مزیتی که در این روش وجود دارد این است که پدر یا مادر در کنار بچه حاضر هستند و او می‌فهمد که تنها نیست.

روش چهارم: روش بلند کردن، زمین گذاشتن و ضربه‌های آرام برای خواب (Pick up, put down and shush-pat)

این روش هم یکی دیگر از روش‌های آموزش خواب به کودک است.

برای نوزادانی که هنوز به 7 ماهگی نرسیده‌اند، روش بلند کردن، زمین گذاشتن و ضربه‌های آرام برای خواب موثر است.

در این روش شما در اتاق می‌مانید تا او بخوابد. حضور شما به خوابیدن او کمک می‌کند.

در حین ماندن در اتاق و بالای سر نوزاد، شما اگر لازم بود روی شکم او آرام آرام ضربه می‌زنید، یا دستتان را بر روی شکم او می‌کِشید و … .

اگر کمی گریه کردند، فقط در همین حد کاری انجام دهید. اما در صورتی که میزان گریه او افزایش پیدا کرد، می‌توانید او را بلند کنید، تا آرام شود اما قبل از اینکه بخوابد او را به گهواره یا تختش برگردانید.

در این روش آموزش خواب، وظیفه شما کمک به آرام کردن کودک است و وظیفه‌ی او به خواب رفتن است.

چنین روشی برای نوزادان کمتر از 7 ماه خوب عمل می‌کند. اما برای نوزادانی که 7 ماه هستند یا بزرگ‌تر، این روش خیلی موثر نیست و حضور شما ممکن است کودک را بیشتر ناراحت کند و برداشتن او و بازگرداندن او به تخت، احتمالاً باعث تحریک بیشتر او خواهد شد.

روش پنجم: محو شدن روتین قبل از خواب (Bedtime-routine fading)

در روش پنج آموزش خواب که محو شدن روتین قبل از خواب نام دارد، والدین مانند قبل کارهای روتین قبل از خواب کودک را که به خوابیدن او کمک می‌کند، انجام می‌دهند. برای مثال اگر کودک با شیرخوردن خوابش می‌برد یا با تکان خوردن یا با هر کار دیگری، والدین این کارها را همچنان انجام می‌دهند. فقط مدت زمانی را که برای انجام آن صرف می‌کنند به مرور کاهش می‌دهند تا زمانی که، دیگر آن را انجام ندهند.

این یک تکنیک عالی برای به حداقل رساندن گریه کودک و آموزش خواب به او است، اما متأسفانه، بسیاری از والدین تحمل آن را دشوار می دانند.

میتلمن در مورد این روش می‌گوید، اگر می‌خواهید در نهایت موفق شوید که کودکتان را بدون کمک خودتان به تخت بفرستید تا بخوابد به نظر ما این روش را حتما امتحان کنید.

او ادامه می‌دهد، از نظر ما 5 تا ۷ روز زمان نیاز است تا شما این برنامه را پیش ببرید و سپس عقب‌نشینی کنید.

روش ششم: محو شدنِ ساعت خواب (Bedtime-hour fading)

ششمین روشی که برای آموزش خواب به نوزاد به کار می‌ود، روش محو شدن ساعت خواب (Bedtime-hour fading) نام دارد. این نام از نظر اسمی با روش قبلی که محو شدن روتین خواب نام داشت، شباهت دارد اما نباید با هم اشتباه گرفته شوند.

نحوه انجام این روش را از طریق یک مثال توضیح می‍دهیم.

فرض کنید شما هر شب کودکتان را در ساعت 7 و نیم در گهواره قرار می‌دهید و او عادت دارد 20 دقیقه‌ای سر و صدا و گریه کند و سپس حدود 7:50 تا 8 شب خوابش می‌برد. در واقع بر اساس این باید نتیجه گرفت که ساعت 8 شب زمان خواب طبیعی او است. حتی اگر شما دوست داشته باشید که زودتر از این خوابش ببرد. اما زمان ساعت طبیعی خواب او در این مثال 8 است.

حالا اگر شما هم میخواهید بدانید که فرزندتان دقیقاً در چه ساعتی خوابش می‌برد و ساعت طبیعی خواب او چه ساعتی است، برای چند شب پشت سرهم ساعتی که در نهایت او به خواب می‌رود را یادداشت کنید.

پس از چند شب، کل برنامه روتین قبل از خوابی که برای فرزندتان انجام میدهید را یک ربع زودتر انجام دهید. هر شب یک ربع زودتر این کار را انجام دهید (در صورت لزوم) تا زمانی که عادت جدیدش را جایگزین عادت قدیمی خود کند.

یک تکنیک خوب

یکی از والدین می‌گوید یکی از مشاوران خواب یک تکنیکی را به آن‌ها آموخته است که با استفاده از آن کودک خود را به خواب شبانه عادت داده‌اند. آن تکنیک این بوده است که شیشه شیر را قبل از خواب به او نمی‌دادند بلکه قبل از عوض کردن پوشک به او می‌دادند. بنابراین دیگر کودک شیر خوردن را به خوابیدن مرتبط نمی‌دید.

این تکنیک، یک روش ملایم برای کنار گذاشتن شیشه شیر قبل از خواب یا در بین خواب است.

پدر شب‌ها به مدت یک هفته کودک را در گهواره می‌گذاشت، کنارش می‌ایستاد و به او ضربه‌های آرام می‌زد تا به خواب می‌رفت.

پس از مدتی قبل از اینکه کودک به خواب برود او را ترک می‌کرد.

آن‌ها یادآوری می‌کنند که فرزندشان برای حدود یک ماه، هر شب ده دقیقه قبل از خواب گریه می‌کرد یا سروصدا می‌کرد و بالاخره خوابش می‌برد.

درست است که شنیدن گریه نوزاد برای آن‌ها سخت بوده‌است ولی آن‌ها آن را تحمل کردند، تا بالاخره کودکشان بتواند به طور مستقل بخوابد.

اکنون فرزندشان ۱۱ ماهه است و شب‌ها به راحتی و بدون نیاز به شیر می‌خوابد.

یک سوال مهم: در حال حاضر نیاز رشدی کودک من چیست؟

نکته مهمی که باید در نظر بگیرید این است که زمانی که شما به آموزش خواب به فرزندتان فکر می‌کنید این سوال را ابتدا باید پاسخ دهید که در حال حاضر نیاز رشدی کودک من چیست؟

زیرا در برخی سنین مثل بدو تولد تا چهار ماهگی، نوزاد به تغذیه‌ی شبانه نیاز دارد. در حالی که وقتی نوزاد ۱۱ ماهه است، او نه به تغذیه‌ی شبانه بلکه به خواب کامل شبانه نیاز دارد.

همانطور که کودک شما بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود، نیازهایی که به خواب و به تغذیه دارد نیز تغییر می‌کند.

اما همیشه باید شما در مورد زمان بیداری، میزان چرت روزانه و زمان خواب شبانه تصمیمات مهمی بگیرید و آن‌ها را تنظیم کنید.  زیرا بدین ترتیب است که او می‌تواند رشد خوب و کافی داشته باشد.

در حین آموزش خواب به کودک، شما ممکن است ساعت‌ها و روزها شاهد گریه‌های او باشید. اما باید این‌ها را تحمل کنید. چون پاداشی که در نهایت هر دوی شما می‌گیرد یک خواب کامل شبانه برای کودک است. چنین اتفاقاتی و نتیجه‌ای که به دست می‌آید نشان‌دهنده‌ی تغییر سبک زندگی است.

ثبات در مهارت تنهایی خوابیدن کودک و سازگاری با شرایط

زمانی که فرزند شما مهارت تنهایی خوابیدن را آموخت، فکر نکنید که دیگر کار شما تمام شده است. فکر نکنید که دیگر لازم نیست هیچ تمرینی برای او انجام دهید. بلکه شما باید بدانید با بزرگ شدن کودک و همچنین رخ دادن اتفاقات مختلف در زندگی باید برای ثبات این خواب و سازگاری با شرایط همچنان با کودک خود تمرین کنید.

 برای مثال فرض کنید زمان مهد کودک رفتن او فرا می‌رسد، یا خواهر یا برادر کوچکتر برای او به دنیا می‌آورید یا اینکه سفر می‌روید، تمام این‌ها ممکن است در عادات خوابی که جدیداً کسب کرده است، تداخل ایجاد کند. بنابراین شما باید او را برای سازگاری کمک کنید. حتی بیماری سرماخوردگی و تغییرات زمان نیز ممکن است در این برنامه تاثیر گذار باشد.

ترفند اصلی این است که شما همیشه حواستان به مسیر اصلی که در آن هستید باشد. زیرا بتوانید در اسرع وقت به مسیر درست خواب کودک بازگردید.

در صورتی که عادت‌های قدیمی و بد را مجاز بدانید، بازگشت به روال عادی بیشتر طول می‌کشد. بنابراین حواستان باشد که تلاش‌هایی که کرده‌اید از دست نروند.

اما هر بار که می‌خواهید این مهارت را به او بیاموزید قرار نیست به اندازه بار اول سختی بکشید.

کودکی که دوچرخه سواری بلد است را در نظر بگیرید. وقتی زمستان می‌شود دوچرخه را به داخل می‌برد و پس از پایان زمستان دوباره برمی‌گرداند. درست است که پس از زمستان و ابتدای کار دوباره با دوچرخه ممکن است کمی متزلزل کار کند، اما زمان که بگذرد به صورت حرفه‌ای می‌تواند دوباره دوچرخه سواری را انجام دهد. از اینرو، شما هرگز مجبور نخواهید بود که مهارت به خواب رفتن را دوباره از اول به کودک آموزش دهید.

دریافت کمک از دیگران در آموزش خواب به کودک

در این مسیر تنها نباشید. تحقیق کنید. از گوگل کمک بگیرید. از کتاب‌های آموزش خواب کودکان کمک بگیرید. با پزشک یا مشاور خواب مشورت کنید. و اگر خسته شدید سعی کنید یک پرستار کودک برای مدت کوتاهی استخدام کنید.

شاید برای شما آموزش خواب به کودک سخت باشد و مانند راز پیچیده‌ای باشد که انجام آن به این آسانی‌ها نیست. اما افرادی هستند که این ویژگی‌ها را به راحتی درک می‌کند و می‌توانند آن را حل کنند و به شما کمک کنند.

درست است که همه با هم یک رویکرد ندارند اما همه می‌دانند که خواب شبانه چقدر برای کودک مزیت دارد.