مقدمه
برخی از کودکان زمانی که از مدرسه به خانه می‌آیند، برخی از وسایل خود مانند دفتر، جامدادی و یا ظرف غذای خود را در مدرسه فراموش می‌کنند. همچنین ممکن است گاهی اوقات برخی از وسایل کودک خود مانند ساندویچ کپک زده، جوراب کثیف و یا بطری آب را زیر تخت کودک خود پیدا کنید. اینکه کودک وسایل خود را فراموش می‌کند، برای والدین ناامیدکننده و اذیت‌کننده است. بدون در نظر گرفتن هزینه‌هایی که والدین مجدد برای وسایل گمشده کودک می‌کنند، مسئله‌ی فراموشی نیز اذیت‌کننده است. در این مطلب به توضیح در مورد فراموشی در کودکان پرداخته‌ایم. همچنین تجربه‌ی یکی از مادران نیز آورده شده است.
فراموشی در کودکان
شریل گیلبرت مک‌لئود (Cheryl Gilbert MacLeod) روانشناس کودک است. وی در این مورد می‌گوید:”برای کودکان شش و هفت ساله گم کردن برخی وسایل کاملا طبیعی و عادی است. بچه‌ها در این سن معمولا روی چیزهای زیادی تمرکز می‌کنند و اهداف آن‌های همچنان خیلی (من محور) است. بنابراین مسائلی مانند کیف و وسایل آن همیشه در اولویت نیست” این در حالی است که برخی دیگر از کودکان به طور طبیعی بهتر از دیگران مراقب وسایل خود هستند. به طور کلی این وظیفه‌ی والدین است که به فرزندان خود در این مورد آموزش بدهند. در واقع وظیفه‌ی ما آموزش مهارت‌های سازمانی و برنامه‌ریزی خوب است. وی در این مورد می‌گوید: “اینها رفتارهایی هستند که بچه‌ها باید یاد بگیرند تا به مرور زمان و با تمرین به آرامی رشد کنند.”
اولین کاری که والدین می‌توانند برای کمک به بچه‌ها انجام دهند، ایجاد برنامه‌های روتین ثابت است. در واقع تکرار به کودکان کمک می‌کند تا به خاطر بسپارند. وی در ادامه می‌گوید: “به عنوان مثال اگر عادت کنند که مداد یا کرم ضدآفتاب خود را در یک زمان و به همان ترتیب هر شب بسته‌بندی کنند، کمتر فراموش می‌کنند. نتیجه‌ی این تمرینات انجام کارهای روتین در هر شب است. همچنین استفاده از استیکرها یا برگه‌های یاددشت می‌توانند در زمان انجام کار انگیزه کودک را حفظ کند.”
تجربه یک مادر
یکی از مادران در این مورد می‌گوید: “چک‌لیستی را بر روی کوله‌پشتس کودک خود یا جای دیگری که کاملا قابل مشاهده است، قرار بدهید تا به آن‌ها یادآوری کنید که چه وسایلی را باید در داخل کیف خود داشته باشند. همچنین اگر صاحب چند فرزند هستید و در زمان صبح به دلیل آماده شدن هر سه فرزند خود وضعیت بحرانی دارید، می‌توانید مکان آماده شدن هر کودک خود را جدا کنید. این مسئله باعث می‌شود که کودک تمرکز خود را حفظ کند.
داشتن یک مکان مشخص مانند یک قفسه سبددار همراه با برچسب، برای وسایل، به معنی این است که بچه‌ها همیشه می‌دانند که کجا به دنبال وسایل بگردند و یا وسایل را باید کجا بگذارند. اولین باری که پسرم آی پد خود را گم کرد، بسیار مضطرب شدم. یک روز بعد از این حادثه من آی‌پد را پیدا کردم. بعد از آن تصمیم گرفتم که به پسرم یاد بدهم زمانی که از آن استفاده نمی‌کند آن را کنار تخت بگذارد. همین مسئله باعث شد که دیگر آن را گم نکند.
برای مدیریت صبح‌های مدرسه کودک خود پیشنهاد می‌کنیم مقاله‌ی مدیریت صبح های مدرسه را از سایت بهترین مادر مطالعه کنید.
مسئولیت‌پذیری
گیلبرت مک لئود در این مورد می‌گوید: “بچه‌ها در این سنین نیاز به راهنمایی بسیاری دارند. بنابراین اگر فرزند شما وسایل خود را در مدرسه فراموش کرد، اشکالی ندارد. با این حال وظیفه‌ی شما این نیست که به مدرسه بروید و آن را برای او بیاورید. در واقع ما باید در این شرایط به شیوه‌ای محترمانه بچه‌ها را مسئول این اشتباه بدانیم. چرا که ما همیشه نمی‌توانیم مسئولیت کارهای آن‌ها را قبول کنیم و در صورت ایجاد مشکل آن را حل کنیم. بنابراین در مقابل با عجله رفتن به فروشگاه برای جایگزین کردن یک کالای گمشده‌ی کودک خود، باید یک پیامد معنی‌دار برای او داشته باشید. به عنوان مثال در این شرایط شاید بچه‌ی شما برای خرید مجدد کرم ضدآفتاب گم شده، از پول‌های قلک خود استفاده کند.
بنابراین باید مسئولیت‌پذیری در مورد وسایل خود را به کودکان خود آموزش بدهید. زمانی که پسرم کفش ورزشی خود را گم گرد مجبور شد کفش‌های برادر بزرگ‌تر خود را بپوشد. پسرم از پوشیدن کفش‌های برادرش راضی نبود اما مجبور بود مسئولیت کار خود را قبول کند.
سعی کنید به کودکان خود یک آهنگ یا نام اختصاری جذاب را آموزش دهید تا در خانه یا کمد خود بخوانند تا وسایل خود را به خاطر بسپارند. کوله‌پشتی‌ای که تهیه می‌کنید، به اندازه‌ای بزرگ باشد که بتواند همه وسایل خود را در آن قرار بدهد. با این حال خودشان بتوانند آن را مدیریت کنند، نیز مهم است. البته، برچسب زدن به همه‌ی وسایل نیز یک کارضروری است.
