چگونه یک کودک گریان را آرام کنیم؟ 

مقدمه

در این مطلب سعی کرده‌ایم، نکاتی برای آرام کردن و خواباندن کودک تازه متولد شده به شما معرفی کنیم. آرام کردن یک کودک گریان می‌تواند یکی از لذت بخش‌ترین تجربه‌های والدین باشد. در ادامه تجربه یک مادر از آرام کردن کودک گریان را برایتان آورده‌ایم. سپس به معرفی نکات مربوط به آن پرداخته‌ایم.

تجربه یک مادر

آلیسون وود که یک مادر است، در رابطه با تجربه گریه فرزندانش می‌گوید: آرام کردن برخی از کودکان دشوارتر از دیگر کودکان است. اولین کودک او الیویا، از همان ابتدا روحیه‌ای حساس داشته و از غروب شروع به گریه می‌کرده است. دومین کودک او نامش جک است. او اکنون 3 ساله است. وود می‌گوید: “او تقریبا ما را کشت.”

 ما باید او را محکم در قنداق می‌پیچیدیم و محکم می‌گرفتیم. زیرا او خود را از قنداق خارج می‌کرد. او به سر و صدا‌ها و جیغ‌های بلند عادت داشت. سپس بعد از مدتی طولانی آرام می‌شد. تقریبا 1 سال پیش، سومین فرزندم فین متولد شد. او نوزادی آرام بود که فقط هنگام گرسنگی یا خستگی گریه می‌کرد و به راحتی آرام می‌شد.

اگر شما کودکانی مثل الیویا، جک یا فین دارید. در ادامه چند نکته برای آرام کردن آن‌ها وجود دارد که ممکن است به شما و کودکتان کمک کند کمی بیشتر بخوابید.

چک کردن علل جسمی

گریه به این معنی است که کودک شما به چیزی نیاز دارد. آیا او گرسنه است؟ آیا او نیاز به تعویض پوشک دارد؟ آیا او بیش از حد گرمش است؟ آیا او نیاز به تغییر موقعیت و مکان دارد؟ کودکان هنگامی که به شما از نظر جسمی نزدیک‌ترند خوشحال‌تر و آرام‌تر هستند. و گاهی اوقات می‌توانید آن‌ها را با یک بغل کردن ساده آرام کنید.

تغذیه‌ی کودک

از آنجایی که معده‌ی کودکان به اندازه‌ی یک گردو کوچک است و سرعت رشد آن‌ها سریع است، کودکان نیاز دارند که اغلب در طول شبانه روز غذا بخورند. اگر به نظر می‌رسد که کودک شما هنگام شیردهی بی میل است یا سینه‌های شما درد می‌کند، با یک مشاور شیردهی تماس بگیرید و مشورت کنید.

هاروی کارپ، متخصص اطفال، نویسنده‌ی کتاب “شادترین کودک محله” می‌گوید: “بزرگ‌ترین اشتباهی که والدین مرتکب می‌شوند این است که محیطی جدا از خود برای کودک ایجاد می‌کنند. بزرگسالان ممکن است ترجیح دهند در یک اتاق تاریک و ساکت تنها بخوابند. اما در مورد بیشتر نوزادان این چنین نیست.”

از بین بردن تمام تحریکاتی که نوزاد آن را در رحم مادر تجربه کرده است، برای یک سیستم عصبی نابالغ ناگهانی است. در این صورت، کودکان سمفونی خواب‌آور، ریتمیک و جذابی را که در رحم تجربه کرده‌اند به یک باره از دست می‌دهند. بنابراین انتقال این تحریکات حسی به کودک کلید آرام کردن و خوابیدن آن‌ها است.

تحریکات خواب آور

چند روش از دوران قدیم برای آرام کردن کودکان وجود دارد. در اصطلاح به آن‌ها خواب‌آور‌های سنتی می‌گوییم. این روش‌ها در سراسر جهان از جمله ایران برای آرام کردن کودکان به کار می‌روند. برخی از کودکان با یک یا دو مورد این روش‌ها دیگر سر‌و‌صدا و گریه نمی‌کنند. اما کودکانی که سر‌سخت ترند و به سختی آرام می‌شوند به هر پنج مورد آن نیاز دارند.

قنداق کردن

برای قنداق کردن کودک، او را روی یک پارچه‌ی بزرگ بخوابانید و آن را در پارچه بپیچید. همچنین دست‌هایش را محکم در پارچه فرو ببرید.

کارپ می‌گوید: کودکانی که گریه می‌کنند دوست ندارند در حالت پهلو یا پشت بخوابند. گرچه کودکان باید همیشه به پشت بخوابند. زیرا این احساس برای آن‌ها مانند افتادن است. کودک خود را با شکم در امتداد بازو نگه دارید یا او را در بغل بگیرید طوری که سرش روی شانه‌ی شما قرار گیرد. وود فهمید که همه‌ی کودکان او ترجیح می‌دادند به صورت قائم نگه داشته شوند و سرشان زیر چانه فرو رود.

پیشنهاد ما: بررسی امنیت تاب خواب نوزاد

متیو جیمز در محله‌ی تورنتو با دختر دومش ایزوبل که حدودا دو ماهه بود. با نوسان و حرکات ریتمیک پیاده روی زیادی انجام می‌داد. در حالی که دخترش را در جلوی کریر (carrier) گذاشته بود. ایزوبل با این کار آرام شد.

نمونه صداهای مختلف برای آرام شدن کودک

کریستین لاروک، دخترش جسی را که اکنون پنج ماهه است در هنگام خستگی یا ناراحتی زیر فن حمام نگه می‌داشت. به طور مشابه جیمز می‌گوید که یک دستگاه پخش کننده صدای آرامش بخش در نزدیکی تخت ایزابل قرار می‌داد. آن صدا به او کمک می‌کرد تا بخوابد. کارپ نیز می‌گوید: از بلند کردن صدا نترسید. صدایی که کودکان در رحم شنیده اند تقریبا به اندازه حجم صدای جاروبرقی است.

آرام شدن کودک با مکیدن

مکیدن حالت آرامش عمیقی ایجاد می‌کند. مثلا مکیدن پستانک. اگر کودک به پستانک برای آرام شدن عادت کرده است، سعی کنید تا تقریبا پنج ماه و قبل از اینکه خیلی وابسته پستانک و مکیدن شود، او را از پستانک جدا کنید.

رابین استریملر، پرستار و محقق دانشگاه تورنتو می‌گوید: توانایی آرام کردن با افزایش سن کودک افزایش می‌یابد. اما تا زمان بزرگ شدن کودک، همچنان مهم است که هنگام ناراحتی کودک بتوانید به او کمک کنید. کمک کردن به کودک از راه‌های مختلف هیچ مشکلی ندارد، و شما هیچ نگرانی بابت بد‌ عادت شدن کودک در این سن نداشته باشید. رابین نیز می‌گوید: کودک را گاهی اوقات، وقتی هنوز خواب آلود بیدار است روی تخت خوابش قرار دهید، این کار او را تشویق می‌کند که یاد بگیرد بدون کمک شما بخوابد. کارپ هم چنین به والدین توصیه می‌کند هنگام انتقال کودک از آغوش خود به محل خواب، کودک را کمی تکان دهید.

پیشنهادات والدین

کشف و آزمایش اینکه چه چیزی کودک شما را آرام می‌کند یک آزمون و خطاست. برخی از والدین حمام گرم و ماساژ را پیشنهاد می‌کنند. بسیاری از کودکان در اثر تماس پوست با پوست آرام می‌شوند. گاهی نحوه آرام کردن کودک با دو روش امکان پذیر است. برای مثال هم باید کودک را لمس کرد و هم برای او یک موسیقی آرامش‌بخش، پخش کرد تا آرام شود.

حل نشدن مشکل

وود می‌گوید: به یاد داشته باشید که گاهی اوقات نمی‌توانید آن را حل کنید. شما تنها فقط باید از آن عبور کنید و صبور باشید. مثلا جک با این که در اغوش مادرش بود باز هم به گریه ادامه می‌داد اما او اطمینان داشت که مادرش او را آرام می‌کند. اگر از حدس زدن مداوم علت گریه‌ی کودک خود نا‌امید شده اید. این حقایق به شما کمک می‌کند که از پس آن‌ها بر‌آیید.

همه‌ی کودکان گریه می‌کنند. متوسط میزان گریه در سه ماه اول دو ساعت در روز است. گفته شده که کودک در صورتی که حداقل سه ساعت در روز، سه روز در هفته و در یک دوره‌ی سه هفته‌ای گریه کند، دچار کولیک شده است. پیشنهاد می‌کنیم مقاله کولیک چیست؟ را برای آشنایی بیشتر با کولیک (قولنج) بخوانید. گریه دارای یک الگوی جهانی است. گریه‌ی کودک در دو ماهگی به اوج خود می‌رسد و در پنج ماهگی کاهش می‌یابد.

گریه‌ی تسلی ناپذیر

هاروی کارپ متخصص اطفال می‌گوید: که در طی بیست سال سابقه، او هرگز کودک سالمی را ندیده است که نتوان او را آرام کرد. نکته اصلی این است که تکنیک‌های آرام کردن را با قدرت و دقت کافی انجام دهید. او می‌گوید: شما باید شدت کاری که می‌کنید با شدت گریه‌ی کودک مطابقت داشته باشد. اگر کودک شما جیغ می‌کشد لالایی نمی‌تواند او را آرام کند بلکه او به یک صدای آرامش بخش یا صدای بلند نیاز دارد.

با این حال مطالعات انجام شده توسط محقق کودکان، رونالد بار، نشان می‌دهد که گر‌چه مراقبت‌های گفته شده در بیشتر اوقات به آن‌ها کمک می‌کند. اما برخی والدین با نحوه برخورد برای آرام کردن کودک به آن‌ها آسیب وارد می‌کنند. آسیبی همچون بروز سندرم کودک لرزان. والدین برای آرام کردن گریه کودک به اندازه‌ای او را تکان می‌دهند که باعث آسیب جدی مغزی به کودک می‌شود. گریه‌ی بیش از حد عمیقا استرس زاست و این امر گاهی باعث اشتباه جبران ناپذیر والدین می‌شود.

اگر کودک شما زیاد گریه می‌کند، باید او را حمایت کنید. در صورت نیاز به کمک و استراحت با دوستان و آشنایان خود تماس بگیرید. اگر احساس ناامیدی و عصبانیت کردید، کودک را در یک مکان امن مانند تخت‌خواب قرار دهید و از اتاق خارج شوید. اگر نگران فرزندتان هستید با پزشک خود صحبت کنید. اکثر کودکان سالم هستند اما تعداد معدودی از کودکان ممکن است دارای بیماری پزشکی مانند ریفلاکس، اسید معده یا عدم تحمل غذایی و مشکلات گوارشی و هضم باشند که باعث ناراحتی و آزار آن‌ها می‌شود.