مقدمه
یک مطالعه پیشگامانه، در حال آزمایش بر روی این مسئله است که آیا تزریق پول به خانوادههای فقیر می‌تواند شکل اولیه زندگی و نتایج تحصیلی کودکانشان را تغییر دهد یا خیر؟ این مطلب را همراه ما باشید تا نتایج تحقیق بر روی موضوع تاثیر فقر بر هوش کودکان را با هم بررسی کنیم.
تحقیق بر روی کودکان
خانم کیمبرلی نوبل (Kimberly Noble)، متخصص مغز و اعصاب و متخصص اطفال در دانشگاه کلمبیا است. وی در ژانویه گذشته در نیویورک بر روی صحنه TED Talks در صفحه ال‌سی‌دی کنارش، یک تصویر برفکی و خاکستری نشان داد.
خانم نوبل توضیح داد که آن تصویر، یک میانگین از تصویر مغز 1099 کودک و نوجوانی است. تصویری که او و همکارانش برای مقاله‌ای در سال 2015 مورد مطالعه قرار دادند و بسیار مورد توجه قرار گرفت. آنها از تصویربرداری MRI برای ثبت این تصویر استفاده کردند. همچنین در آن توجه ویژه‌ای به قشر مغز داشتند. قشر مغز لایه بیرونی و چروکیده مغز است که بیشتر کارهای شناختی را انجام می‌دهد. بزرگ‌تر بودن سطح قشر مغز، به داشتن هوش بالاتر مرتبط می‌شود.
سطح قشر مغز
محققان یکی از ویژگی‌های مرتبط با افزایش سطح قشر مغز را پیدا کردند: این عامل، درآمد خانواده بود. همچنین این پیوند به شکل ویژه‌ای در مناطقی از مغز که مهارت‌های زبانی مانند واژگان، خواندن و مهارت‌های خودتنظیمی مانند جلوگیری از حواس پرتی را کنترل می‌کنند، آشکار می‌شود.
نوبل خاطرنشان کرد: “این مهارت‌ها، مهارت‌هایی هستند که کودکانی که در فقر به سر می‌برند، به سختی با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در حقیقت، كودكانی كه با فقر زندگی می‌كنند، قبل از اینکه حتی دو ساله شوند، در آزمون‌های زبان و کنترل فشار، عملکرد بدتری دارند.”
تاثیر فقر بر هوش کودکان
مدت‌هاست که ثابت شده بچه‌های خانوادههای کم‌درآمد در مدرسه از همسالان خود عقب می‌مانند. اما تا همین اواخر، هیچ تحقیق در مورد دلیل آن وجود نداشت. به نظر می‌رسید که همه می‌دانستند بچه‌های فقیر، در نقطه‌ای متفاوت از هم سن‌وسالان ثروتمندترشان از دوران کودکی بیرون می‌آیند. اما هیچ کس به این فکر نکرده بود که مسیر آنها در دوران کودکی را ردیابی کند؛ تا دلیل این امر را بیابد.
تحقیقات تحصیلات تکمیلی که خانم نوبل، همراه با مارتا فرح (Martha Farah)، متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه پنسیلوانیا، انجام دادند، به تغییر در این مسئله کمک کرد. آنها در این تحقیق با شناسایی مهارت‌های شناختی ویژه‌ای که کودکان فقیر با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کنند، به مسیر این مسئله کمک کردند.
تحقیق مبتنی بر MRI که خانم نوبل در تد-تاک، رونمایی کرد، فراتر از مهارت‌های شناختی به این موضوع پرداخته بود که چگونه ساختار فیزیکی مغز کودکان با رشد در محرومیت ارتباط دارد.
خانم نوبل می‌گوید: “اما چیزی که نشان داده شد به این معنی نیست که حتما باید همین اتفاق بیفتد. به عنوان یک متخصص مغز و اعصاب، یکی از چیزهایی که در مورد مغز انسان در نظر من، بسیار هیجان‌انگیز است، این است که تجربیات ما مغز ما را تغییر می‌دهند. این مفهوم، به عنوان انعطاف‌پذیری عصبی یا به عبارت دیگر انعطاف‌پذیری مغزی (neuroplasticity) شناخته می‌شود. این به این معنی است که این تفاوت‌ها در ساختار مغز، کودک را محکوم به داشتن یک زندگی با دستاورد کم نمی‌کند.”
کمک به کودکان
بر روی صفحه نمایش در کنار او، چهار کلمه مانند یک بازی روی صفحه گسترده زندگی ظاهر شد:
فقر> تجربه> مغز> یادگیری
به این معنا که فقر تجربه‌های خاصی از زندگی را ایجاد می‌کند. تجربیاتی که با تغییر شکل مغز کودکان در ارتباط است و بر توانایی یادگیری آنها تأثیر می‌گذارد.
زمان مناسب
خانم نوبل پرسید: “در کجای این مسیر می‌توانیم به کودکان کمک کنیم؟”
به گفته وی، در صورت آشكار شدن مشكلات یادگیری، می‌توانیم در آخرین مرحله با برنامه‌های مدرسه‌مدارانه در روند یادگیری آنها مداخله كنیم. یا شاید در مرحله قبل از آخر، با پرداختن به یکی از تجارب بسیار زیاد زندگی که تحت تاثیر فقر قرار دارند، به آنها کمک شود. تجارب زندگی مانند تغذیه، مراقبت‌های بهداشتی، استرس یا تبعیض در بین کودکان، که به درآمد خانواده مرتبط هستند.
وی گفت، اما تلاش برای تغییر این موارد می‌تواند دشوار و گران باشد، لیست موضوعات طاقت‌فرسا هستند و به هر حال ممکن است برای برخی کودکان، این کارها خیلی دیر باشند.
ایده‌ها
خانم نوبل با لحنی بلند رو به مخاطبان خود گفت: “بنابراین می‌خواهم ایده‌هایی برای کمک به آنها را با شما در میان بگذارم. چه می‌شود اگر بخواهیم با صرف هزینه بیشتر برای خانوادههای آنها، در رفع فقر به كودكان كمک كنیم؟”
در کنار او روی صفحه، جعبه ای در اطراف اولین کلمه در آن سکانس قرار داشت: “فقر”.
این ایده بلافاصله تشبیهی به مسئله بهداشت عمومی را نشان می‌دهد. اگر نتایج بد زندگی برای کودکان فقیر را همان علائم بدانیم و تجارب مرتبط با فقر را بیماری قلمداد کنیم، آیا انجام اقدامات پیشگیرانه به جای جستجوی درمان پس از رخ دادن اتفاق، موثرتر نیست؟ (همان جمله معروف پیشگیری بهتر از درمان است.)
آیا تزریق پول نقد به خانوادههای فقیر می‌تواند مانند واکسنی در برابر تأثیرات ناگوار فقر برای کودکان، عمل کند؟
خانم نوبل به همراه یک تیم نخبه از اقتصاددانان، کارشناسان سیاست‌های اجتماعی و دانشمندان علوم اعصاب اکنون یک سال و نیم است که در یک تحقیق جاه‌طلبانه و بالقوه پیشگامانه، اما کاملاً ساده، مشغول بررسی دقیق این مسئله هستند.
در اصل، این اولین آزمایش بالینی است که بررسی می‌کند آیا درمان فقر به خودی خود می‌تواند باعث تغییر شکل سه سال اول زندگی کودک شود یا خیر. همچنین آیا مداخله در آن دوره حساس که کودک در مرحله رشد سریع قرار دارد، می‌تواند برای رشد شناختی، عاطفی و مغزی کودک معنایی داشته باشد یا خیر.
آقای گریگ دانکن (Greg Duncan)، استاد برجسته آموزش و اقتصاد در دانشگاه کالیفرنیا است. او به همراه خانم نوبل، یکی از شش محقق اصلی است که این مطالعه را اداره می‌کند. وی در رابطه با این مطالعه می‌گوید: “این مطالعه که Baby’s First Years (سال‌های اول زندگی کودک) نامیده می‌شود، از نظر بررسی دامنه و پیامدها، بسیار گسترده است.”
مطالعه
این تیم، 1000 مادر کم‌درآمد را در بخش‌های زایمان در 4 شهر آمریکا، هنگام تولد نوزادانشان شناسایی کرد. به هرکدام یک کارت بانکی تعلق گرفت. به آنها گفته شد که این کارت‌ها، برای سه سال و چهار ماه اول زندگی فرزندشان، بصورت ماهانه شارژ می‌شود. آنها می‌توانند، مقدار شارژی که برای آنها واریز می‌شود، را بدون محدودیت برای فرزند خود هزینه کنند. شصت درصد این مادران، در اصطلاح “گروه کنترل هستند و اساساً دارونما دریافت می‌کنند”، مبلغ کم 20 دلار دریافت کردند. در حالی که 40 درصد دیگر، در اصطلاح “گروه بررسی شرایط درمان” هستند، ماهانه 333 دلار دریافت کردند.
در سال 2018، خط فقر فدرال ایالات متحده، درآمد 20420 دلار در سال برای یک خانواده سه نفره بود. سال 2018 که زمان شروع این مطالعه نیز بود، افزایش درآمد 4000 دلار در سال برای این خانوادههای مورد مطالعه، نشان‌دهنده افزایش 20 تا 25 درصدی درآمد سالانه آنها بود.
پیگیری
این تیم جذب 1000 مادر را در ماه ژوئن به پایان رساند. اکنون آنها و فرزندانشان برای چندین سال آینده توسط این تیم پیگیری می‌شوند.
حوالی سال‌های اول و دوم تولد کودکان، یک محقق از آنها در خانه دیدار می‌کند. تا از مادران در مورد رشد کودک، سلامتی مادر، درآمد خانواده و نحوه زندگیشان در خانه سوال کند.
از بازی آنها با فرزندانشان یک ویدئو ضبط می‌کنند. همچنین یک نمونه مو از مادران (برای اندازه گیری سطح استرس بر اساس هورمون کورتیزول) جمع‌آوری می‌کنند. همچنین عملکرد مغز کودک با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی (EEG) قابل حمل، مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
هنگامی که کودکان سه ساله می‌شوند، خانواده‌ها برای پاسخ به سوالات بیشتر به یک آزمایشگاه در دانشگاه محلی مراجعه می‌کنند. محققان از طریق اندازه‌گیری عملکرد مغز کودکان، رشد آنها را در حوزه‌های زبان، حافظه، عملکرد اجرایی و مهارت‌های عاطفی اجتماعی آزمایش می‌کنند. منظور از عملکرد اجرایی، مهارت‌هایی مانند حافظه فعال، خودکنترلی و توجه به انجام یک وظیفه است.
خانم نوبل و آقای دانکن، به چهار محقق اصلی دیگر ملحق می‌شوند:
- خانم کاترین مگنوسون (Katherine Magnuson)، استاد مددکاری اجتماعی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسن
- آقای ناتان فاکس (Nathan Fox)، استاد برجسته دانشگاه در توسعه انسانی و روش کمی در دانشگاه مریلند، کالج پارک
- خانم لیزا جنتیان (Lisa Gennetian)، استادیار سیاست عمومی در دانشگاه دوک
- آقای هیرو کازو یوشیکاوا (Hirokazu Yoshikawa)، روانشناس رشد و استاد جهانی‌سازی و آموزش در دانشگاه نیویورک
نتایج منفی
مطالعاتی که پیش از این بر روی مسئله تاثیر ثروت بر هوش کودکان انجام شده است، مجموعه‌ای دلهره‌آور از نتایج منفی را در بچه‌هایی که فقیر بزرگ می‌شوند، نشان داده است.
این دسته از کودکان، به احتمال زیاد، به وزن کم هنگام تولد دچار هستند. در کودکی قد کوتاهی دارند. از نظر سلامتی، دچار سلامتی ضعیفی هستند و روزهای بیشتری را در ابتدای تولد در بیمارستان می‌گذرانند.
این کودکان زمانی که مهد کودک را شروع می‌کنند، نمرات شناختی آنها به طور قابل توجهی پایین‌تر از همسالان ثروتمندشان است. همچنین احتمالاً مشکلات عاطفی یا رفتاری بیشتری را تجربه می‌کنند، اما کمتر تحت درمان قرار می‌گیرند. آنها به احتمال زیاد مجبور به تکرار کلاس می‌شوند، به حالت تعلیق در می‌آیند یا اخراج می‌شوند. احتمال اینکه دبیرستان را تمام کنند یا مدرک فوق دیپلم را بگیرند، کم است. و به احتمال بسیار زیاد با مواردی همچون سوءاستفاده یا غفلت درگیر می‌شوند.
غفلت می‌تواند شامل نبود نظارت کافی بر تغذیه یا مراقبت‌های بهداشتی و پزشکی کودک باشد. یا غفلت از برآورده کردن سایر نیازهایی باشد که کودک، خودش نمی‌تواند برای خودش تأمین کند.
دلیل درستی این مطالعه
اما برخی دلایل هستند که طبق تحقیقات کاملاً با هم به اصطلاح، همبستگی دارند. مطالعات نشان می‌دهد که بچه‌های فقیر کسانی هستند که در نهایت با این معایب مواجه می‌شوند، اما آنها نمی‌توانند ثابت کنند که فقر، باعث شکل گرفتن این معایب شده است.
بنابراین ناظران می‌توانند با منطق کامل سوال کنند که آیا واقعاً فقر علت واقعی بوجود آمدن این نتایج منفی است، یا به عبارت دیگر عامل دیگری که اغلب در کنار فقر برای این کودکان اتفاق می‌افتد (مانند ساختار خانواده تک والدین)، باعث این مشکلات می‌شود.
خانم نوبل می‌گوید: “در حالی که بسیاری از مردم، ظاهر ماجرا را نگاه می‌كنند و می‌گویند، بدیهی است كه فقر باعث ایجاد همه این مشكلات شده است. اما بسیاری از افراد دیگر می‌گویند، نه، این فقر نیست که باعث این مشکلات می‌شود. بلکه نحوه برخورد این کودکان در مقابل مسائلی است که خودشان باید خودشان را از آنها نجات دهند. هیچ روش علمی جدی برای مقابله با آن بدون انجام طرح علمی استاندارد طلا، که یک آزمایش کنترل تصادفی است، وجود ندارد.”
این همان کاری است که این تیم با کمک 17 میلیون دلار بودجه از منابع دولتی و خصوصی انجام می‌دهد. از آنجا که خانوادههای حاضر در مطالعه به طور تصادفی در گروه کنترل یا درمان قرار گرفته‌اند، اگر اختلافاتی در نحوه تطابق این دو گروه بوجود آید، در نهایت می‌توان، تفاوت بین آنها را که در این مطالعه دستکاری شده است (فقر)، به عنوان علت ایجاد کرد. یعنی در این تحقیق و بررسی فقط عامل پول در خانواده‌ها متفاوت است، و فرهنگ، محل زندگی، خانواده و … تغییری نکرده است.
تغییر در وضعیت بچه‌ها
اگر فرضیه مطالعه ثابت شود و این پرداخت‌های ماهانه در زندگی این بچه‌ها تفاوتی ایجاد کند، دو حالت پیش می‌آید.
اولین مورد حول فشار مزمن و فراگیر فقر و چگونگی تأثیر آن بر کودکان می‌چرخد. آقای هیرو کازو یوشیکاوا می‌گوید: “بخشی از استرس‌های ناشی از فقر عدم اطمینان از توانایی به عنوان یک خانواده، برای مقابله با موارد غیرقابل پیش‌بینی مانند بیماری‌ها، هزینه‌های سلامتی، نشت آب در آپارتمان و از دست دادن شغل است. به دلیل فقر، شما بیشتر روی بقا و تأمین هزینه‌های زندگی متمرکز هستید، و این موضوع استرس شما را افزایش می‌دهد و هم توانایی شما را در توجه به سایر جنبه‌های دیگر رشد زودرس کودک کاهش می‌دهد.”
این فشار می‌تواند بر روابط اعضای خانواده تأثیر بگذارد، تمایل والدین به کتک زدن بچه‌ها در این خانواده‌ها بیشتر می‌شود. برای کسانی که فرصت کمی برای پیدا کردن یک شغل جدید دارند یا فرصت کمی برای پرداخت اجاره دارند، این مشکلات ممکن است پیش بیاید. همه این مسائل می‌توانند منجر به افسردگی و اضطراب شوند که می‌تواند نقش والدین بودن افراد را تحت تأثیر قرار دهد.
پیشنهاد می‌کنیم مطلب در برابر تاثیر بد بهترین دوست فرزند خود، باید چه کرد؟ را مطالعه کنید.
دومین حالت را می‌توان در رفع معضلات بچه‌های فقیر دید. با پرداخت این کمک ماهانه، از طریق توانایی خانوادههای آنها در خرید مواد و تجربیاتی است که فرصت های یادگیری بهتری را برای کودکان فراهم می کند؛ از توانایی خرید کتاب برای خانواده گرفته تا مراقبت باکیفیت از کودکان.
آقای هیرو کازو یوشیکاوا می‌گوید: “این یک ایده‌ی اساسی و بزرگ است که واقعاً سزاوار یک آزمایش خوب و دقیق برای بدست آمدن نتایج درست است.”
سخن آخر
محققان این مطالعه، برای بررسی تاثیر فقر بر هوش کودکان عمداً انجام پرداخت را بصورت ماهانه تایید کردند. تا خانواده‌ها از پولی که برای آنها واریز می‌شود برای پرداخت بدهی‌ها استفاده نکنند. هزینه‌هایی مانند مهد کودک یا آپارتمان در محله بهتر باید به طور منظم پرداخت شود. بنابراین محققان امیدوارند که ماهیت انعطاف‌پذیر و قابل پیش‌بینی پرداخت‌ها، مادران را قادر به انتخاب‌های بهتر کند.
ما واقعاً نمی‌دانیم چه چیزی از نتایج حاصل می‌شود. ممکن است هزینه‌ها واقعاً آنقدرها متفاوت نباشد و فعالیت‌های غنی‌سازی کودک را تامین نکند. ممکن است سطح استرس هیچ تفاوتی پیدا نکند، یا والدین هیچ تفاوتی پیدا نکنند.
یک گزینه جذاب این است که فکر می‌کنیم مادرهای کم‌درآمد، مطمئناً به اندازه مادران پردرآمد به فکر رفاه بچه‌هایشان هستند و این نوعی شرط است که این نوع انعطاف‌پذیری پول، آنها را قادر می‌سازد انواع کارهایی را که در چشم‌انداز آنها برای آینده خانواده وجود دارد، انجام دهند.
این تیم اخیراً درخواستی برای بودجه بیشتر برای ادامه تحصیل کودکان تا شش سالگی کرده است.
ما در این مطلب در رابطه با تاثیر فقر بر هوش کودکان صحبت کردیم. امیدواریم این مطلب برای شما مفید بوده باشد. از اینکه تا پایان مقاله همراه ما بودید، از شما متشکریم. امیدواریم روزی برسد که هیچ کودکی در هیچ جای دنیا به علت فقر از دوستان خود در پیشرفت عقب نماند.
