بیش فعالی در زن بزرگسال 

مقدمه

من مادری پر استرس و بی نظم بودم، پس از مدتی تشخیص داده شد که مبتلا به ADHD (بیش فعالی) هستم! باید بدانید که بیش فعالی در زن بزرگسال مشکلاتی را به دنبال دارد.

وقتی من به سرعت به سمت ایستگاه سواری می‌رفتم، می‌دیدم که مادران دیگر بچه‌هایشان را در دم در مدسه می‌بوسند. نمی‌توانستم دلیل تفاوتم با مادران دیگر را بفهمم، تا اینکه تشخیص داده شد که مبتلا به اختلال کمبود توجه یا بیش‌فعالی هستم.

وقتی نه سال پیش کارم را ترک کردم، تمام قصدم این بود که یک زن توانمند در همه‌ی زمینه‌ها شوم. من کلوچه می پختم، جشن های تولدی که ارزش پینترست را دارند برنامه ریزی می کردم و سه فرزندم را تربیت می‌کردم، همه اینها در کنار یک حرفه شکوفا به عنوان یک نویسنده مستقل. اما معلوم شد که زندگی به عنوان یک مادر خانه‌نشین برای من بسیار سخت‌تر از مادران دیگر بود.

تشخیص ADHD در من

در سن 43 سالگی تشخیص داده شد که مبتلا به اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) هستم.

خانه دار بودن مستلزم سازماندهی بسیار زیاد، مدیریت زمان و چند کار است. من متوجه نمی شدم که در همه این‌ها چقدر بد هستم تا زمانی که دیگر مراقبی برای مراقبت از کودکان نداشتم که در کارهای روزانه به من کمک کند.

دختر 15 ساله من، شارلوت، مبتلا به ADHD تشخیص داده شد، ADHD  تقریباً به اندازه قد قابل به ارث رسیدن است. همانطور که روانشناس علائم او را تشریح کرد، احساس می کردم که او فهرستی از شرم آورترین نقص‌های من را تهیه می کند. شروع به تحقیق در مورد این بیماری کردم و متقاعد شدم که ADHD دارم و شارلوت آن را از من به ارث برده است. سپس وقتی دکترم هر دو مورد را تایید کرد، خیلی راحت شدم. این ایده که ADHD، و نه نقص شخصی بزرگ، مقصر چالش‌های من بود، برای من رهایی بخش بود.

ADHD در زنان کمتر تشخیص داده می شود، بنابراین اگر مدام احساس می کنید که نمی توانید از بیان ایده های خود در طول جلسات کاری جلوگیری کنید، ممکن است شما نیز دچار آن باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر ادامه مطلب را حتما مطالعه کنید.

ADHD بزرگسالان چیست؟

انجمن سلامت روان کانادا ADHD (بیش فعالی) را به عنوان الگوهای رفتاری‌ای تعریف می کند که فرد را بی‌توجه یا بیش فعال و تکانشی می کند.

ممکن است یک نفر که به ADHD مبتلا است، برای مدت طولانی ثابت بنشیند یا یک کار را انجام دهد. و یا ممکن است ترکیبی از علائم را داشته باشد، بی توجه باشد یا بیش فعال و تکانشی. اکثر زنان دارای ADHD بی توجه هستند (که قبلا آن را ADD می‌نامیدند).

چگونه ADHD بر دختران تأثیر می گذارد؟

مشکل اینجاست که تشخیص بی توجهی سخت تر از بیش فعالی است. در پسران بیش فعالی، 4 برابر بیشتر تشخیص داده می‌شود. شاید دلیلش این باشد که در کلاس، پسران نسبت به دختران مبتلا به این عارضه، اختلال بیشتری دارند.

دختران تکانشی به عنوان افرادی پرحرف یا بیش از حد نمایشی دیده می شوند، در حالی که به دختران بی توجه برچسب رویاپرداز زده می شود.

عواقب عدم تشخیص، داستان من

دوران دبیرستان را پشت سر گذاشتم، مدرک دیپلم را دریافت کردم. به دانشگاه رفتم و اوضاع در دانشگاه متفاوت بود. اصلا نمی‌توانستم تمرکز کنم. شروع کردم به متنفر شدن از دانشگاه، وقتی به دکترم گفتم، تشخیص داد افسردگی دارم و داروهای ضد افسردگی تجویز کرد. کمی کمک کردند، اما نه زیاد.

وقتی فارغ التحصیل شدم، اوضاع بهتر شد. من شغلم را به عنوان سردبیر مجله دوست داشتم: در حالی که هنوز برای انجام یک کار به شکل وحشتناکی تعلل می‌کردم، کار سرگرم کننده بود و ضرب الاجل های منظم ساختار مورد نیاز من را ارائه می کرد. اما وقتی سه بچه را به این ترکیب اضافه کردم، اوضاع به هم ریخت. افسردگی من با شدت بیشتری برگشت و سطح استرسم بالا رفت. احساس می‌کردم هرگز نمی‌توانم خوب شوم. یک روز متوجه شدم که در دفتر سردبیرم هق هق می‌زنم و کمی بعد تصمیم گرفتم کار آزاد را امتحان کنم، به این امید که کاهش حجم کار ممکن است به شرایطم کمک کند.

یک بار دیگر، تعلل‌های من باعث شکست من شد و در سال 2011، به طور کامل کار را رها کردم. آنقدر از کارم متنفر شده بودم که نمی توانستم تصور کنم دوباره بخواهم نویسندگی را انجام دهم.

ADHD و زنان: بیش فعالی در زن بزرگسال

با افزایش سن، برخی از علائم ADHD بهتر می شوند اما به ندرت از بین می روند. بسیاری از زنان مبتلا به ADHD می گویند که همیشه احساس بی قراری می کنند. آنها ممکن است به سختی استراحت کنند. بزرگسالانی که مشکلات تکانشگری دارند ممکن است غیرمسئولانه هزینه کنند و احتمال بیشتری دارد که دچار تصادفات رانندگی شوند. همچنین میزان طلاق و اعتیاد در آن‌ها بیشتر است.

از نظر شغلی، ADHD به این معنی است که ممکن است برای همان شغل دستمزد کمتری نسبت به یک همکار دریافت کنید. برخی از افراد مهارت‌های مقابله‌ای عالی برای مقابله با این اختلال در طول زندگی خود پیدا می‌کنند و علائم ADHD آن‌ها تا اواخر زندگی آزاردهنده باقی نمی‌ماند. تغییر زندگی آنها را ملزم می‌کند تا مهارت‌هایی را که ندارند به کار بگیرند.

علائم زنان نیز می تواند با تغییرات هورمونی پیچیده‌تر شود: برای مثال، یائسگی می تواند علائم ما را بدتر کند.

بی توجهی می تواند به خصوص برای زنان سخت باشد؛ زیرا پرداخت صورت حساب، برنامه ریزی وعده های غذایی و … در طول روز اغلب بر دوش ما می افتد.

نکته مهم در رابطه با تشخیص بیش فعالی در زن بزرگسال

تشخیص این اختلال، زندگی من را بسیار آسان تر کرد، به طوری که با یادگیری استراتژی هایی برای مدیریت علائم ADHD، از جمله داروهای تجویزی، به طور فزاینده ای بهتر می‌شوم. هیچ کلمه ای برای توصیف این احساس وجود ندارد که در نهایت می توانم در زمانی که نیاز دارم تمرکز کنم. بالاخره می توانم دوباره از نوشتن لذت ببرم و دارم این خبر را منتشر می کنم، به این امید که بتوانم شخص دیگری را از این درد نجات دهم.

گاهی اوقات از اینکه هیچ یک از کارشناسان بهداشت روانی که در طول سال ها دیدم، ADHD من را شناسایی نکردند، عصبانی می شوم، و از خودم می پرسم که اگر زودتر تشخیص می‌دادند، زندگی من چگونه می‌گذشت. اما پشیمانی نمی تواند آسیبی را که ADHD من در طول سال ها در من ایجاد کرده است، ترمیم کند.

توجه به این نکته مهم است که اگرچه ADHD بد است، اما به نوعی دارای مزیت نیز است. من با تمرکز بر روی چیزهایی که به نظرم مهم نیست مشکل دارم، اما وقتی اهمیت می دهم، بیش از حد تمرکز می کنم و انرژی خستگی ناپذیری دارم. بسیاری از زنانی که با آنها صحبت کرده‌ام، خود را بسیار خلاق می‌دانند و از این بابت از ADHDشان تشکر می‌کنم.