مقدمه
در این مطلب به توضیح در مورد 7 نکته‌ی مهم در مورد بیماری سرخک در کودکان پرداخته‌ایم. دانستن این نکات می‌تواند به والدین کمک کند تا بهتر بتوانند شرایط را کنترل کنند. با ما همراه باشید تا مطالب مفیدی در این زمینه فراگیرید.
انتشار بالا
سرخک مانند آتش‌سوزی گسترش می‌یابد، در واقع این به این معنی است که سرخک به سرعت منتشر می‌شود. دکتر وینیتا دوبی (Vinita Dubey) معاون بهداشت عمومی در تورنتو است. وی در این مورد می‌گوید: “سرخک یکی از مسری‌ترین ویروس‌هایی است که می‌شناسیم.” به گفته‌ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (Centers for Disease Control & Prevention ) (CDC)، سرخک می‌تواند 90 درصد از افرادی را که در معرض آن قرار دارند و واکسینه نشده‌اند را آلوده کند.
این بیماری از طریق قطرات موجود در هوا هنگام سرفه یا عطسه فرد مبتلا، از طریق تماس مستقیم، یا از طریق مخاط یا بزاق روی چیزهایی مانند فنجان یا اسباب‌بازی مشترک منتقل می‌شود. بنابراین، اگر کودک شما مشکوک به داشتن بیماری سرخک است، او را به یک مطب کودکان که شلوغ است، نبرید. چرا که باعث ابتلای سایر کودکان به این بیماری می‌شود.
در چنین شرایطی دکتر Dubey توصیه می‌کند، از قبل با مطب مورد نظر خود تماس بگیرید و در صورت خلوت بودن مطب به آنجا مراجعه کنید. همچنین به فرزند خود ماسک بدهید و فاصله‌ی خود را از کارمندانی که در مطب هستند حفظ کنید.
به گفته‌ی آژانس بهداشت عمومی کانادا، اگر بیماری سرخک برای کودک شما تشخیص داده شود، پس از ظاهر شدن بثورات، کودک شما باید به مدت چهار روز در خانه نگه‌داشته شود تا از سرایت بیماری به فرد دیگری جلوگیری شود.
علائم
علامت و نشانه‌ی مشخص این بیماری، بثورات لکه‌دار قرمز است. معمولا این بثورات از صورت شروع می‌شود و به سمت پایین بدن حرکت می‌کند. در کنار بثورات، تب، سرفه، آبریزش بینی و چشم‌های برانگیخته نیز ممکن است وجود داشته باشند. پزشک می‌تواند تشخیص سرخک را با آزمایش خون، نمونه ادرار یا سواب بینی (nasal swab) تایید کند.
میزان خطر
اکثر کودکان و افراد مبتلا از سرخک بهبودی کامل پیدا می‌کنند، اما این بیماری می‌تواند خطرناک باشد. به طور کلی علائم باید طی دو تا سه هفته از بین بروند. با این حال، طبق گفته‌ی موسسه‌ی CDC، سرخک می‌تواند منجر به عفونت گوش، اسهال یا ذات‌الریه شود. همچنین گاهی اوقات می‌تواند عوارضی مانند التهاب مغز ایجاد کند که می‌تواند منجر به تشنج و حتی مرگ شود. حدود یک نفر از هر 1000 نفر مبتلا به این بیماری فوت می‌کنند.
واکسن بوستر
در انتاریو، واکسن ام‌آرم‌آی (MMR) که برای پیشگیری از ابتلا به سرخک، اوریون و سرخجه است، در حدود اولین سالگرد تولد با یک بوستر (booster) در سن چهار تا شش سالگی تزریق می‌شود. بنابراین، اگر در معاینه سالانه کودک خود در این محدوده‌ی سنی تاخیر داشته‌اید، باید یک قرار ملاقات با پزشک کودک خود بگذارید.
بزرگسالان
آیا بزرگسالان نیز نیاز به واکسن بوستر دارند؟ در پاسخ باید بگوییم، بله ممکن است بوستر برای بزرگسالان نیز نیاز شود. اگر بعد از سال 1970 (1349 شمسی) متولد شده‌اید، باید مطمئن شوید که دو دوز واکسن MMR را دریافت کرده‌اید. بسیاری از بزرگسالان به واکسن بوستر نیاز دارند، چرا که هرگز دوز دوم خود را دریافت نکردند.
زنان باردار و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نباید واکسن MMR را دریافت کنند.
مسافرت
ممکن است لازم باشد که نوزاد خود را واکسینه کنید. دکتر دوبی در این مورد می‌گوید: “سرخک در مکان‌هایی که افراد به آن مبتلا نبوده‌اند، ممکن است در گردش باشد. بنابراین آژانس بهداشت عمومی کانادا توصیه می‌کند زمانی که با نوزاد بین 6 تا 12 ماهه خود به مکان‌هایی که سرخک در آن در گردش است، می‌روید، نوزاد از قبل باید واکسن را دریافت کند.
ابتلا بعد از تزریق واکسن
حتی اگر واکسینه شده باشید، همچنان احتمال این وجود دارد که به سرخک مبتلا شوید. بهتر بخواهیم بگوییم، هیچ واکسنی 100 درصد موثر نیست. در واقع تزریق واکسن به خودی‌خود محافظت خوبی برای اکثر افراد ارائه می‌دهد، اما واکسن‌ها برای موثر بودن به ایمنی جمعیت بستگی دارند. نرخ بالای واکسیناسیون از کسانی که نمی‌توانند واکسینه شوند، کسانی که بوستر خود را دریافت نکرده‌اند و کسانی که بدنشان پاسخ ایمنی مطلوب را ایجاد نمی‌کند، محافظت می‌کند. اگر یک دوز تزریق کرده‌اید، 85 درصد واکسن از بدن شما محافظت می‌کند. با تزریق دو دوز 95 درصد یا بیشتر، ایمن بودن را خواهید داشت.
درمان
نکته‌ی آخری که در این مقاله در مورد آن توضیح داده شده است، در مورد درمان سرخک است. باید بگوییم که هیچ درمانی برای سرخک وجود ندارد. برای کاهش تب می‌توان از مسکن‌ها استفاده کرد، اما از آنجایی که سرخک یک ویروس است، آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر داروها کمکی نمی‌کنند. در واقع بدن باید به تنهایی با ویروس مبارزه کند. بهترین محافظت در برابر سرخک، واکسینه شدن است.
